ÇADIRDA ÇOCUK OLMAK

Dışarıda soğuk, dışarıda ayaz var.

Dışarıda kar lapa lapa yağar.

Oyun zamanı şimdi.

Çocuktur o...

Kardan adam yapmalı, burnuna havuç takmalı...

Kartopu oynamalı.

Üşüyüp eve girmeli.

Kestane kebap yapmalı sobanın üstünde annesi.

Sıcacık olmalı; hem yüreği, hem elleri.

Ardından güzel rüyalara yatmalı çocuk.

 Rüyalar masal gibi...

Kar yağmalı lapa lapa, 

ısıtmalı ama.

Her tanesi şeker tadında,

rengarenk olmalı;

mavi, kırmızı, sarı, mor...

Kahkahalarla uyanmalı çocuk...

Oysa;

çatlamış soğuktan, üşür, tutmaz elleri küçüğümün.

Çorapsız ayakları morarmış, 

dondu donacak naylon terliğinin içinde.

Bilir O;

karla oynanmaz.

Soğukla şaka olmaz.

Zordur çocuk olmak oralarda.

Hem de çadırda ...

Kar azap,

soğuk ölümdür...

Üşür geceleri küçüğüm, donar...

Isınmak ister,

yakar sobayı naylon çadırda...

 Yanar küçüğüm...

Yanar...


(Çadırkentte çıkan yangında bir çocuk öldü diye geçer alt yazıda...)


         nurten y tartaç