Dibi delik bir cepte çakıltaşları biriktirmekmiş yaşamak. Her tanıdığın insan için ve sana yaşattıkları sende bıraktıkları her iz için; aşkların, hayal kırıklıkların, heyecanların, umutların, acıların ve yediğin her darbe için bir çakıltaşı ...
Yol al/a/makmış yaşamak. Uzun uzun, bitmeyen, tükenmeyen yollarda yaşalmak yaşlanmakmış . Gittikçe keskinleşen virajlarda nefesin kesilmemişse eğer, her virajdan sonra biraz daha tutunabilmişsen hayata. Biraz daha güçlenerek yola devam edebilmekmiş.
Yaşam, bir çarka kapılmakmış saçının bir telinden ve her çırpınışta bir parçanın daha dolanmasıymış dişlilere.
Ve en sonunda en güçlü en sağlam yerinden kopuverirmiş zincir ...
Daha her iş yarımken, yine yarına ertelemişken yaşamı, ansızın son noktayı koyuverirmiş geriye dönüşsüz acımasız zaman ...
Bazen rutinin dışına çıkabilmeli. Kopmadan kırmalı zincirleri. Ve direksiyona geçip kontrolu ele geçirmeli ...
Zaman varken yaşamalı bildiğine...
nurten y tartaç