Ondan şundan bundan...
Ama neresinden tutsam?

Şu sıralar rutine bağladığım hastane ziyaretlerinden (!) edindiğim, keşke değişse ama değişmeyen; çağ atladık derken yoksa uçurumdan mı atlıyoruz izlenimleri bırakan görüntüler iç acımaya devam ediyor ne yazık ki.
Karşımda genç bir kadın oturuyor. Bebeğini rahat ettirmek için bacaklarını açmış kucağındaki büyük çantanın üstüne bir aylık falan gösteren bebeğini yatırmış. Bebek çok ağlıyor. Kadının kot pantolonun üstüne giydiği uzun eteğin üstündeki yine yerleri süpüren İnce hırkasını çekiştiren minik kız da kardeşinin ağlamasına katılıyor, belki korkudan. Çok kalabalık. Epeydir orada olmalılar, kadın dayanamayıp emzirmeye başladı bebeğini. Küçük kız da parmağını ağzına aldı, başını annesinin göğsüne örttüğü örtünün altına soktu. Uykusu gelmiş olmalı. Dayanamadım, görevliye yanaşıp; " Sıra beklemek zorundalar mı, yazık çocuklar durmuyor." dedim. ( Karışmasam olmaz ya çünkü😜)
" Sıra değiştiremem. Az kaldı sıralarına. Hem onlar yabancı." Suriyeli demek istemişti sanırım.
Konuya çok yönlü bakabilirsiniz. Devletimiz sosyal hukuk devletinin sorumluluğunda olan, vatandaşına insan hak ve onuruna yaraşır biçimde yaşam sağlamakta zorlanırken, ( Sağlıkta, hukukta, eğitimde, kültürde yaşanan aksaklıklar ve geçim sıkıntısı ve işsizlik rakamları gibi verilere bakıldığında...)

Dört - beş milyon Suriyeli sığınmacıyı haklarımıza ortak etmemiz vatandaş olarak bizleri yaralıyor elbette. Bu konuda çok haklıyız.
Ama kişisel bazda düşünüldüğünde durum farklı farklı değerlendirilebilir.
 Mesela: Ben karşımda ağlayan iki çocuk ve çaresiz bir kadın gördüm sadece.

Hastaneden eve geldik. Çok sıkılmıştım, biraz rahatlamak için TV. yi açtım.

Yaparsın Aşkım, kaynana Gelin mi ne,
Kuaförüm Sensin
 bla bla bla...

Diziler mi? Oo! O konuyu hiç açmayalım. Gerçi yazmıştım birkaç kez dizilerimizin absürt hallerini.

Haber kanalı açtım, belki bi şii öğrenirim diye. Ama haberler hepten depresyona giriş bileti. Hemen kapattım tabii😖

İşte böyleyken böyle idi bugünkü hallerimiz 🤪😝🧐

nurten y tartaç