YAŞLI MIYIM NE :) :p

Yaşlandım ben sanırsam :P

Kaç rüzgar, kaç yağmur, kaç fırtına, dolu, kar, tipi, ayaz, kaç yaz, güz, bahar devirdim kim bilir... Esip, yağıp, gürleyerek giderken yıllar, hep bir şeyler alıp götürdüler benden. Kah yapraklarım soldu, sarardı, savruldu peşlerinden, kah dalım koptu en acıyan yerinden. Giderken bana bıraktıkları da oldu; mutlandıran, umutlandıran, beni hayata bağlayan güzellikler, ömre bedel tek nefeslik mutluluklar...

 Hayat bir alışverişti. Biz yılları eskitirken onlar da bizi eskiteceklerdi elbette. Her yıl yüzümüze, ruhumuza, bedenimize yeni çentikler atarak, enerjimizi sömürerek, saçlarımızın rengini, baharlarımızı çalarak.
Oyunun kuralı buydu... Yaşıyorsan aldığından kat kat fazlasını vermek zorundaydın hayata. Kuralları koyan sen olmasan da, uymak zorundaydın kayıtsız şartsız bu oyuna. Ne zaman biterse rolün o zaman inecektin sahneden. Ne bir an önce, ne bir an sonra.

Herkes kadar aldım payımı yaşamdan. İnişli - çıkışlı, engebeliydi yol benim için de. Belki biraz daha zor. Algılamaya göre değişir zorluk derecesi gerçi. Bazılarının dert dediğine güler geçersiniz, "Bu da bir şey mi ?" diye... Ama ona ağır gelmişse zordur işte. Kime sorsanız hayatı romandır. Her hayat bir romandır. Benim hikayem de yazmayı bilenin eline geçse, kalem ağlar kelimelerin kederinden belki de. Ya da iyi bir komedi çıkarılabilir aynı hikayeden. Ne gördüğünüz, hayata nereden baktığınızla ilintilidir.

Çook çok uzun yıllar önce, belki milattan bile önce :P :)  bugünü yarına bağlayan bir saatte; bu şişkin, gürültülü, kalabalık dünyaya bir avaz, bir soluk da ben katmışım. 

Son tren son istasyona yanaşana kadar yaşamak üzere... 


n y tartaç