BİTMİYOR ÖZLEMİN ANNEM

En çok neleri özlüyorum biliyor musun Anneciğim..?

"Ben geliyorum annee" der demez istediğim yemekleri sıralamanı

ve daha kapıyı açar açmaz yanağına acele bir öpücük kondurup, 

mutfağa dalıp yemeklerden didiklemeyi.

Nezaketen telefon edip  "bugün evde olmayacağım haberin olsun, 
merak etme" dediğimde,

 "geç kalma, çabuk gel" derdin de

"ee niye ki? Evim ayrı solum sapa. Merih karışmıyor, sana ne oluyor? derdim,

"Kızım, yazık adamcağız  yorgun argın geliyor, eve geldiğinde yemeğin sofran hazır olsun." diyecek kadar kendini hayatımdan, mutluluğumdan, hatta 'adamcağız' kocamın mutluluğundan sorumlu tutuşunu.

Yine, yaşımı başımı almış koca kadınken, kendi evimde misafirlerimi ağırlarken bile, şööyle gözlerini devire devire mutfağı işaret edişini (ki bu; hadi kalk çay ikramına başla, daha ne oturup duruyorsun demektir.) 

Bizde kaldığın dönemlerde Merih'i de ayartıp, yine kaş göz hareketleriyle mutfağı göstermelerini, "ki bu da, Nurten farketmeden kalk birşeyler hazırlayalım demektir." Güya beni kandırıp sessizce mutfağa süzülürdünüz. Evet kızardım çünkü saat gecenin onbir-onikisidir. Gecenin o saatinde ızgaradaki, mesela, mantar, domates ve biberlerin salona kadar yayılan davetkar kokusu beni de çekerdi mutfağa ve her seferinde beni de baştan çıkarmayı başarırdınız. 

Sen gittikten sonra Annem, ne yemek pişerse pişsin o mutfakta, hiç öyle güzel kokmadı.

Sesimin tonundan, gözümdeki solgun ışıktan sıkıntımı anlayıp, neyin var diye etrafımda dönüp durmanı.

Ve anladım ki kaç yaşında olursam olayım çocuktum çünkü bir annenin kuzusuydum. Benim için endişeleniyor, seviniyor, benim için benden çok acı çekiyor, mutlu olduğum kadar mutlu oluyordun. Ne zaman dolsa gözlerim daha ilk damla süzülmeden yanaklarımdan, ağlıyordu gözlerin. 

Her evlat gibi hep vermene alışmıştım. İstediğim zaman istediğim kadar alıyordum her evlat gibi. Sevginin fedakarlığının sınırı yoktu.

Hiç gitmeyeceksin, hep yanımda kalacaksın sandım. Yanıldım...

Sığınacak limanımı kaybettim sen gidince Annem... Büyüdüm çaresizce.

Özledim...

Öperken, yanağıma yüreğini bırakıvermeni, sessizce.

 Çok özledim


nurten y tartaç