MASAL

Bir varmış bir yokmuş hayat,

Az gittim uz gittim bir arpa boyu yol gittim derken,

bir de bakmış, bir ömrü ardında bırakmış.

Bu yolda,

ayaklarına diken batmış...

kalbi kanamış...

Hüzünlerini ta! derinlerde bir yerlerde yaşarmış...

Hiç sevmediğinden kederin gözyaşlarının tuzunu,

Gülüşünde saklarmış acılarını.

Hayalleri olmuş yıldızlar kadar.

Sonunda iyilerin kazandığı masallara inanmış...

Yanılmış

aldanmış

ama yılmamış...

Küçük mutluluklarından konfetiler yapıp gökyüzüne saçmış.

Bir mavisi varken,

ala yeşile mora boyanmış gök sevinçten.

hep;

bir yanı sarp kayalıklar

diğer yanı sonsuz yeşil yaylalar olmuş.

Ortada bir küçük kuşmuş O...

Ne yana uçmaya kalksa,

diğer yana bağlı kalmış kanadı.

Yıllar yılları kovalamış...

Büyümüş... büyümüş...

Sonunda,

çakıl taşlarından pırlantalar yapmayı öğrenmiş...


               nurten y tartaç