BİR MEVSİM DAHA GEÇERKEN İÇİNDEN

Ulu çınara kurulu boş bir salıncak

bir bahara, bir yaza gider gelirdi salınarak

En uzun, en kısa mevsimdi bahar,

hiç bitmeyecek sanmıştın,

bitiverdi...

Rüyadan uyanıp, hayale daldığın,

iki kalp çarpıntısı arası...

Irmaklar akardı ovalar boyunca

söğüt dallarıyla gölgeli

kana kana içmek varken,

ayağını bile ıslatmadan atlayıp geçmiştin üstünden.

Yaz...

Ah! Yaz...

Denizin gökle buluşup

mavilerin ufukta öpüştüğü

sarı - mavi büyülü mevsimdi

geçiverdi.

Sen planlar yaparken gelecekle ilgili

ve koşarken yarına, yaşamadan bu günü

gelecek ne planlar peşindeydi bir bilsen...

Her mevsim geçip gitti içinden

koparak senden...

Ya da sen...

Kırıklarını sararken

geçiverdin bir mevsimin daha içinden...

Direndin, inat ettin, hırpalandın da ne oldu..?

Ne karıncayı örnek aldın kendine,

ne ağustos böceğini...

ne çalışıp biriktirdin

ne eğlendin gönlünce

ömrünce...

Bak bu mevsim de geçiyor

güneş bile hoşnut değil gönderdiği ısıdan

asmış sarı suratını, duruyor gökte öyle

vazifeden...

Nasıl baktıysan koca bir ömrün ardından

bakarsın işte öyle buğulu gözlerle

rüzgarda sürüklenen sarı bir yaprağın ardından

n y tartaç

23 Eylül 2018