BAKIN NE ANLATCAM

Ordan burdan, suya sabuna dokunmadan, hafta sonu çerezi niyetine :)

Geçenlerde yürüyüş yapmak için çıktığımızda kaldırımda bir köpek gördük. Biz caddeden karşıya geçmek için arabaların azalmasını beklerken, köpek yanı başımıza gelip bizimle beklemeye başladı. Yolun yarısını geçtik, köpek de bizimle birlikte geçti. Orta refüjde bu kez de karşı yönden gelen arabaları beklemeye başladık. Köpek de bizimle birlikte bekledi. Biz yolu geçerken yine bizimle birlikte o da geçti. Biz hayretle birbirimize bakıp gülerken, kaldırımda bizden ters yöne doğru yürümeye başlayan köpek durdu, arkasını döndü, bize baktı bir süre, sonra yürüdü gitti. Sanki " Çok teşekkür ederim, sizin yardımınızla güvenle caddeyi geçtim." der gibi.

Ha bir de; şu TV lerde gösterilen trafik lambasını bekleyen köpek haberi vardı ya, işte biz öyle bir olaya da şahit olmuştuk. Sahiden de köpek yeşil ışığın yanmasını beklemiş ve yanınca da sakin sakin karşıya geçmişti.

Parmaklarım uyuştu valla onu yazma, bunu yazma... Siyaset 'cıs!' konu, yazma yanarsın. Yanmak deyince aklına yanan ormanlar gelir... Yazma... yapmaa... Kov o düşünceleri aklının kuytu köşelerine. Deli misin..? Banka, borsa ı ıh! işin olmaz, ne anlarsın? Ekonomi şahlanmış gidiyor, maşallah. Neyini yazacaksın..? Turizm mi o da ne..? Turistin vızır vızır kaynadığı zamanlarda yüzümüze bakmıyordu turizmciler. Şimdi krallar gibi ağırlanıyoruz otellerde, sahillerde. Ohh! Ne rahat hayat, daha ne olsun? Eğitim... Sana ne..? Çocuklarını öven yolda kalır derler, o konuda da yazma, yanılırsın. Kocanı övsen zaten olmaz, ayıp bi şii... olsa olsa yerden yere vurmalısın o da sana olmaz. Evini, eşyanı, takılarını, giydiğini, yediğini, içtiğini mi anlatacaksın? Görgüsüz derler adama. Dedikodu... bak işte o pek keyifli bir konu ama o da olmaz bu kadar ortalık yerde. Konunu komşunu, arkadaşını anlatamazsın. Ya okurlarsa..? O da yazılmaz.

En sağlıklısı(!) hayvanları anlatmak. Yersen de, sevsen de, yerden yere vursan da, ne sesleri çıkar, ne sesini keserler zavallıcıklar.

Ve hayvanları hafife alıp küçümsemeyiniz lütfen. Öyle zaman olur ki, şaşar kalır en akıllı benim diyen insan.


n y tartaç

RÜYA BU YA...

Hep aynı şekilde görüyorum rüyalarımda Babamı. Çok benzer rüyalarda. Son zamanlarda daha da sık. Yıllar önce (1988 yılında ) çok genç sayılacak bir yaşta kalp krizi sonucu kaybettik Babamı.

Rüyalarımın hepsinde de aslında ölmemiş Babam. Biz öldüğünü sanıyor muşuz oysa O çok uzaklara gitmiş bize hiç haber vermeden. Ve bunu öğrendiğimizde öyle büyük bir özlemle geleceği zamanı bekliyor muşuz ki...  Şimdiye kadarki rüyalarımda gelmiyordu ve uyandığımda hala hayal kırıklığı hissederdim. 

Bu gece yine benzer rüyalardan birini gördüm. "Bu kez öldü sandığımız Babamız çıkıp gelmiş. Aradan on dört yıl geçmiş ve biz yaşadığını bilmiyor muşuz. Uzak diyarlarda bir yerde evlenmiş ve bir oğlu varmış. Bunu duyunca çok kızıyorum, kalbim acıyor sanki gerçekmiş gibi. Ama özlem öyle ağır basıyor ki... Gözlerimi Babamdan alamıyorum. Bembeyaz bir gömlek giymiş. Babam ne kadar da yakışıklı diye düşünüyorum. Sonra ağlamaya başlıyorum. Annem ağlama geldi işte Baban, yaşıyor bak diyor. Tutamıyorum kendimi hıçkıra hıçkıra ağlıyorum. Babam da dayanamıyor ve o da ağlamaya başlıyor. Sımsıkı sarılıyoruz birbirimize ağlayarak."

Dediğim gibi Babamı ne zaman rüyamda görsem, yaşadığının haberini alıyormuşuz. Ve hepsinde de özlem içinde gelmesini beklememize rağmen gelmiyormuş. Bu kez bu benzer rüyamda Babam gelmişti.

Rüya yorumlayabiliyor musunuz acep ? :) Neden hep böyle rüyalarda görüyorum Babamı ben  :)

KEDİLERİN EN AKILLISI

Bir süre önce bu yazıyı paylaşmıştım. 

"Ailemizin yeni sürpriz üyesi Miya. Ayağı öyle kötü yaralanmış ki, Mert dayanamamış eve almış. Tedavi sürecinde acı içinde kıvranmış Miya'cık. (İsmi de Miya olmuş:) ) Veteriner bayıltmak zorunda kalmış iğne ve pansuman sırasında. Başındaki hunisi, bacağındaki sargısı ve ağrısı nedeniyle uyuyamayan kedinin başında sabahlamışlar günlerce Mert ve arkadaşı. Biz tatilden döndüğümüzde hunisi hala başında olduğu için sağa sola çarpa çarpa yürümeye çalışan Miya şimdi artık gayet sağlıklı,hatta evde saltanatını ilan etmiş durumda. 😄


Beni tanıyan arkadaşlarımın hayretler içinde kaldıklarını görür gibiyim. Bilirler çünkü hayvanlardan abartılı derecede korktuğumu. Ama hiç yaklaşamasam da bütün hayvanları çok severim. Gördüğümde korkudan kaskatı kesildiğim örümceği bile severim aslında. Çünkü yaşama ve doğaya katkılarından dolayı tüm canlılara saygı duymak gerektiği inancındayım.
Yani kedimiz geldiğinden beri sevgim ve vicdanım korkumu bastırmış gibi görünüyor. 😄"

***

İşte face'de anlattığım bu kedicik bir süre bizde kaldıktan sonra dışarı özlemiyle yandı tutuştu. Zavallıcık balkon demirlerinin arasından başını çıkarıp dalgın gözlerle uzun uzun bahçedeki diğer kedileri, kuşları izlemeye, dış kapının önünde durup acı acı miyavlamaya başlayınca sokağı özlemiş olmalı, dışarı çıkmak istiyor, eziyet etmeyelim zavallıya salıverelim diye düşünüp kapıyı açtık. Ok gibi fırlayıp kaybolmuştu kedicik.
Bir iki gün hiç görünmedi ortalıkta. Aslında yaralanmadan ve bizde kalmaya başlamadan önce de ara sıra görürdük apartmanın önünde boylu boyunca uzanmış uyurken, keyifle yalanırken. O yüzden endişelendik başına bir şey gelmiş olmalı diye. 

Bir süre sonra tekrar çıktı ortaya. Bizi gördükçe peşimize takılıyor, asansörün kapısı açılır açılmaz bizden önce içeri dalıp bizim kata gelince asansörden bizden önce inip, diğer dairelere değil doğruca bizim kapımıza geliyordu. Oturan kedi biblolarındaki gibi oturup, burnunu kapıya dayıyor, gözlerini kapı tokmağına dikip açmamızı zor bekliyor, bizden önce içeri dalıyordu. Doğruca balkona çıkıyor, masum kedi pozisyonunda gözlerini bize dikiyordu tekrar.

" E hani benim örtüm nerede, niye kaldırdınız?" der gibi.
Her geldiğinde altına serdiğimiz örtüyü serer sermez de üstüne upuzun uzanıp derin, serin ve huzurlu bir uykunun kollarına bırakıyordu kendini. Saatlerce saatlerce saatlerce uyuyordu.

Ertesi gün ev halkı ne zaman uyanmış ve evde koşuşturma başlamışsa ancak o zaman "Maaaww! " diye balkondan antreye geliyor, yine en masum pozunu takınarak burnunu kapıya dayıyor, " Yeter artık bu kadar misafirlik, hadi bana eyvallah..." demek istiyor, (herhalde) biz de kapıyı açıp çıkmasına izin veriyorduk. Çıktıktan sonra hemen gitmiyor, önce paspasın üstüne uzanıyordu.
"Gidecek misin, girecek misin kızım, karar ver ama işim var. " diyordum. Gelip tekrar bacaklarıma dolandıktan sonra arkasını dönüp gidiyordu; "Ay şekerim... gidiyorum ama bu sizin ikramınızdan hoşnut olmadığım anlamına gelmiyor. Yine geleceğim." der gibi Catwalk yürüyüşüyle, sakin, edalı, kendine güvenli adımlarla. Bizi kullanıyor muydu ne? :)
 İlk günlerde tekrar içeri almayacağım diye inat etsem de dışarıdan mikrop taşıyacak korkusuyla, oğullarımın ısrarı ve kedinin de balkondan başka yerde gezmeyecek kadar düşünceli bi konuk olması inadımı kırdı. Hem Mert aşılarını yaptırmıştı nasıl olsa.
 "Olsun! zavallıcık bizi seviyoo bee. Noolcek! Ben de kediye/hayvana alışmaya çalışıyorum böylelikle. " 

Neyse efenim, geçen gün apartmanın önünde alt kat komşumuzu bizim(!) kedimizin önüne kuru mama ve su koyarken gördüm. "Bu bizim kedi sayılır bazen bize gelir uyur, ertesi gün çıkar gider." dedi komşum. "Ne! Bize de aynısını yapıyor." dedim. Gülüştük, vay uyanık vay diye. Dün de onuncu kattaki genç kızı yine apartman önünde onu severken gördüm. " Kızıımm! aşkıımm! Kaç gündür gelmiyorsun, nerelerdesin? " demez mi? Yok artık, bu kadarına da pes derken giriş kattaki delikanlı geldi yanımıza, "bize de gelir bazı günler, yer içer, uyur ertesi gün gider dedi.

 Anlayacağınız bizi çok sevdi diye sevindirik olduğumuz kedimiz Miya'cık meğer apartmandaki her kedi seven dairenin gözde konuğuymuş. Şu anda da balkonda mışıl mışıl uyuyor. Bakalım yarın hangi komşuyu seçecek sabahlamak için.

nurten y tartaç

NAKLİYE KAMYONUNUN ÜSTÜNDEKİ İŞÇİ

Cehennem sıcağı dedikleri sıcaklıkta hava. Güneş sanki tüm öfkesini bir anda kusmak ister gibi dimdik yolluyor ışınlarını o saatte.

Nakliye kamyonunun üstünde bir işçi O.

Göz çukurlarında biriken terler, kavruk suratındaki çatlaklardan yol bulmuş akıyor. Bir elinin tersiyle alnını, yüzünü silerken, öteki elinin işaret parmağını sallıyor karşısındakine; sanki yaşadıklarının ya da yaşayamadıklarının suçlusu kendisiyle aynı şartlarda bir hayatı yaşayan o arkadaşıymış gibi. " Öte dünyada bu zenginlerin yakasına sarılıp..." okkalı bir küfür savuruyor sonra.

Ah be işçi kardeşim ah! Ya o zenginler yine locada, sen yine açık tribünde yer bulabilirsen ne olacak, hiç düşündün mü..?


nurten y tartaç