BİR HİS

Çoktan kayboldu sanmıştı aklının karmaşa denizinde...

Bir renk, bir kokuydu belki

Eski bir yara, rutubetli havalarda sızlayan

Bir his...

Unutulmuş.

Balık olsa takılmazdı oltasına

Tutsa... kayar giderdi parmaklarının arasından

Oysa o

Erguvan mevsimi akşamlarından birinde

Çıkıp gelmiş yerleşivermişti kirpiklerinin ucuna...

Islak toprak kokusuna karışmış

Serin bahar rüzgarıyla gelen reyhan kokusu gibi...


Ve geldiği gibi aniden

Olgun başaklar misali

Rüzgarda saçlarını savurarak

Aynı yarayı kanatıp aynı yerinden

Yırtarak sessizliği

Bir gece kuşu çığlığıyla

Karıştı gitti karanlığa...



nurten y tartaç

Nisan 2016