27 Şubat 2017 Pazartesi

HAYAL Mİ GERÇEK Mİ




Yıldızlar yanar gözlerimde
Ellerimde bir avuç olmuş dünya
İnsanlar küçülmüşler
Ve öylesine uzak sevgiler
  
Uzak diyarların düşler sokağından
Kuş sesleri çalınır kulağıma
Hep aynı şarkıyı söyler gibi ötüşürler
Serçe midir, bülbül müdür 
Neyedir, kimedir feryatları bilemem

Yılan gibi kıvrım kıvrım uzayıp gider yollar
Hem hasrete, hem vuslata gebedirler
Geride kalan sızlatırken yüreğini
Diğeri kuşlar gibi uçar, kavuşmanın coşkusuyla
Her yol kavşağında

Yarı uyur yarı uyanık, dalar giderim 
Gemiler geçer gözlerimin ufkundan
Hayalet yolcular dans eder güvertesinde
Sisler arasında ahenkle

İşkencenin süresini uzatır mı gerçekten umut etmek
Gerçeği duymak, görmek, bilmek yerine
Hayallerle mi avunmalıyım kendimce
Bir ben değil ki
Koca bir nesil kaybolmadık mı
Hayallerle gerçekler arasında

Bir iz bırakmalıydı oysa insan 
 Göçüp giderken bu dünyadan 
Sokak sokak dolaşıp
 Milyonlarca ayak izine
Kendi izlerini de katarak


        nurten y tartaç
         27 Şubat 2017



4 yorum:

Hüseyin Güzel dedi ki...

"Bir iz bırakmalıydı oysa insan
Göçüp giderken bu dünyadan
Sokak sokak dolaşıp
Milyonlarca ayak izine
Kendi izlerini de katarak"

Şiirin tamamı çoğumuzun düşüncesini yansıtıyor.
Son dörtlüğü daha da ağır gerçekleri anlatması bakımından övgüye değer bir düşünceyi vurguluyor.
Bu bağlamda "ayak izi" bırakmanın önemi gerçekten değerlidir gelecek nesiller için bir şeyler bırakmak için çaba göstermek.
Kısacası sadece "yemek,içmek, uyumak" olmamalı yaşamımız.
Kalemin daimolsun.

Yaşamın kıyısında dedi ki...

Öyledir arkadaşım işkence süresini uzatır umut etmek.
derim ben de" niye umut edip hayal kurayım gerçekleşsin hele bir"
Çok güzel dizeler yüreğine sağlık can dostum.

Çınar dedi ki...

Huseyin Bey, biz iz birakmali ki onca yasanmislik bir anlam kazansin di mi.

Degerli yorumunuz icin tesekkurler.

Sevgiyle

Çınar dedi ki...

Nur cumm haklisin canim bazen uzatir iskenceyi umut etmek.

Tesrkkurler canim.

Sevgilerimle