BİR SEN EKSİKTİN VODAFON

Çok sıkıldım ben arkadaşlar her kurum tarafından soyulup durmaktan. Sıkıp sıkıp suyumu çıkarmalarından. Sessiz kalmayıp haksızlığa karsı durmanın, sinirlenip saçımı başımı yolmaktan öte herhangi bir çözüm sağlamamasından. 

Her faturaya, harcadığımız kadar, bazan daha fazla vergi vermeye alıştık. Vergi işi o kadar abartıldı ki hatta, maksat, vatandaş olarak bize sunulan hizmetlerden faydalanmak değil de, aslolan, vergi ödemekmiş de, bunun yanı sıra bazı hizmetlerden  faydalanıyormuşuz gibi işte.

Bir tek elektrik faturasından 9 kalem vergi alınıyormuş. 

Bir o kadar vergi de su faturası üzerinden ödüyoruz. 

Daha neler neler... Olsun. "Vergilendirilmiş Kazanç Kutsaldır." diyoruz, paşa paşa ödüyoruz. 

Bunlara alıştık. Ülkede durum bundan ibaret. Beğenmeyen gitsin İsveç'de yaşasın... Ben gitcem de, sıkıcı olur bee. Bir elin, yağda bir elin balda. Heyecan yok, bişii yok. Amaan! keyif, neşe, bolluk, eğlence nereye kadar..? Eli ayağı titremeli insanın tv açarken bile. "Ay! du bakalım bugün kimlere neler olmuş..?" diye. Alışmışız maceraya, vur-kıra. İsveç'e gitsek üçümüz beşimiz birleşip, oranın da altını üstüne getiririz üç-beş günde.

Neyse; vergi - algı bir kurala bağlı. Veriyoruz. Da...

Kapatıp kapatıp durduğum, kapatıp kapatıp kapanmadığını, bir de bakıp yeniden borç çıkardığını gördüğüm banka kartım artık sabrımı taşırdı. Taşırdı da ne demek, delirtti. "Kardişiim ben bu kartı kapattım. Üstelik başıma geleceği tahmin ettiğim için ilk kapatırken borcumdan fazla para yatırmış, üstünü bankada bırakmıştım. :P  "Artık borç gelmez. İptal ettim kartınızı" dememiş miydiniz bana ? Bir sonraki borç mesajı ardından bankaya gittiğimde, "Tamam! hemen bakıyorum... Evet bir miktar borcunuz görünüyor... Bı dı, bı dı, bı dı ..."demiştiniz. Ve yine... "Asla borç gelmez artık." demiştiniz ya...  - Kibar, güler yüzlü banka görevlisi bağlıyor elimi kolumu. Biraz suratsız davransa yıkcam bankayı ama kıyamıyorum :) Şu benim yufka yüreğim!!! -  Ben rahatladım tabii, bir daha yaşamayacağım bunları diye. Aradan  biraz zaman geçti. Pat! Bir de baktım telefonuma borç mesajı gelmiş tekrar. Önceki mesajlardaki kadar -0.40 tl - Piyasada karşılığı bile olmayan küçücük bir meblağ için birazdan yine saatlerimi harcayacağım bankada. Şikayetimi 'gerçek anlamda' anlatabileceğim bir makam yok.

Yetti mi..? Hayır. Şimdi de VODAFON beni çıldırttı. 

2012 yılında bütün borcumu ödeyerek başka bir cep telefonu operatörüne geçtim. Üç yıldır herhangi bir bildirim almadığım Vodafon avukatlarından, icra bildirimi aldım pat! diye. Vodafon ana bayiine gittim. " Kaardişiim, adresim belli, telefonum bile aynı, üstelik ben sizden ayrılırken tüm borcumu ödemişim. 2012 yılından kalma, bir de değil, bu iki fatura nereden çıktı şimdi..?" dedim. Dedim de bişii mi oldu? Şu ağzının içinde yaya yaya Türkçeyi tuhaf bir lisana çeviren gençlerden biriydi muhattabım. Yarısını anlamadığım, tekrar ettirdiğim, asık suratıyla beni iyice çileden çıkaran görevli, " Bla bla bla..." dedi. Baktım olmuyor, dakikalarca da sinirden elimdeki telefonu  yememek için büyük gayret sarf ederek, müşteri hizmetlerindeki görevlinin beni oradan oraya, oradan oraya bağlamasını bekledim. Üst düzey bir yetkili diye tepindim telefonun başında ama... Özetle; O'da yaya yaya konuştuğu lisanıyla. "Ama hanfendii ! Borcunuzu ödemelisiniz... Naapabiliriz biiz..?" gibi bişiiler geveledi durdu. 

Sonuçta ne mi yaptım..? Bulamadım beni 'GERÇEK ANLAMDA DİNLEYEN' birini. Paşaa paşa ödedim, üç yıldır biriken faiziyle birlikte, üç sene öncesine ait iki faturayı. 

Vodafon vodafonn... Sana karşı neler hissettiğimi anlıyorsun değil mii?


n y tartaç