( tablo: Josephine Wall )
Can kırıklarına basa basa yürümek gerekiyor belki
başın dik.
Hiç hırpalanmamış, hiç acıtılmamış, incitilmemiş gibi.
Kan kırmızı volkanlar patlasa da içinde bir yerlerde,
tıkamalısın kulaklarını belli ki.
Beyninde tepinenlere aldırmadan,
günlük maskeni yakıp yüzüne
usulen,
mutlusundur o gün mesela...
Şimdi,
güneş gibi bir gülücük yay yüzüne.
Görünen o ki, böyle dönüyor bu düzenin çarkı...
Anlaşıldı,
zayıfsan ezilirsin dişliler arasında
düştüğün yerden doğrul haydi, kırıp zincirlerini...
Nasıl yaptığın kimin umurunda..?
Ardında kaç kırık kalp,
kaç dost mezarlığı bıraktığın ...
Böyle dönermiş madem bu çark
sen de aldırma...
dayanırsa yüreğin...
nurten y tartaç
3 yorum:
Resim nasıl da güzel uymuş, bütünleşmiş.
Okurken düşündüren, geriye dönüşler yaptıran çok anlamlı bir şiir.
Adı da fark yaratıyor.Elinize, emeğinize sağlık...
Esenlikler dilerim.
Tabloya bakmaktan şiiri okumaya güç bela geçebildim... Ne kadar güzel... Şiirden sonra tekrar dönüp tabloya baktım daha da güzel geldi... Yüreğiniz dert görmesin. Şiiriniz her zamanki gibi çok içten ve anlamlı. Ancak bu defa her şey bir yana böyle güzel bir tablonun varlığından haberdar olmamı sağladığınız için teşekkür ederim.
Makbule Abalı, Kalemderi; teşekkürler :)
fantastik ressam Josephine Wall'un bütün eserleri rüya gibi ve masalsı unsurlar içeriyor. Üstelik rengarenk görselliğiyle olağanüstü bir dünyanın içine alıyor izleyeni.
https://www.google.com.tr/search?q=josephine+Wall&espv=2&biw=1517&bih=752&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ei=cS2JVenbO8eOsgGAsYGYBg&ved=0CAYQ_AUoAQ&dpr=0.9
Yorum Gönder