YAŞAM ENERJİSİ

Ne biçim birşeydir şu yaşam enerjisi denen şey...Hayret...

İnsan kaç yaşında olursa olsun, içinde bir yerlerde hiç solmayan pembe - beyaz bahar dalları ve o dallarda son nefesine kadar şakıyıp duran bülbüller var sanırım. Ki; hayata böylesine bağlanabiliyor insanoğlu.

Yaşam kısaca; sürekli birşeyleri yoluna koymak için çırpınma ama birçok zaman koyamama çaresizliği, bir yerlere yetişme çabası, başarsa da yetinememe durumu, bir sorunu çözdüm derken yeni sorunlar topağıyla boğuşma hali değil midir..? Doğarken elimize verilen karmakarışık koca bir yumağın ucunu bulmak için didinme süreci ömür denen şey. Ortalama 70 yıl boyunca uğraşıp yine de o ipin iki ucunu bir araya getiremeden öteki tarafa gidene kadarki geçen süre yani... Bu kadar didinmenin üstüne beklenmedik ve bizi derinden etkileyip yaşamı daha da dayanılmaz kılan acılar, şanssızlıklar, kederler, stres, ayrılıklar eklenince ne anlamı var ki yaşamı devam ettirmenin..?

İşte burada yaşam enerjisi denen garip olgu, his artık ne derseniz o şey giriyor devreye. En umutsuz en karamsar olduğumuz anlarda bile o enerji fısıldıyor içimizden ... Bırakma diyor ipin ucunu... Çok yaşlıyken bile on yıl sonrası için hayaller kurduran dürtü de bundan olmalı. Hatta sekseninde taze genç kız, civan delikanlı gibi hissettiren de.

İlk kez yıllar önce, Annem ağır hastayken şahit olmuştum, insanın ölmek üzereyken bile yaşam enerjisini kaybetmediğine, ileriye dönük planlar yaptığına.  Oysa Anneciğim biliyordu hastalığının hangi aşamada olduğunu ve çok az süresinin kaldığını. Genelde bunu kabullenmiş de görünüyordu. Ama birgün, "iyileşince koltuk takımını değiştirmek istiyorum." dediğinde çok şaşırmıştım. 

Bugün bir TV programı izledim. 81 yaşında bir teyzenin mutfağını yıkıp yeni baştan yapıyorlardı. Teyze o kadar mutluydu ki anlatamam. Sırf onun gözlerindeki ışığı görmek için sonuna kadar izledim programı. Evi yenileniyor diye coşkuyla yeni eşyalar seçişi, fayans ve porselen tabak alırken satıcıya, " evlatcım, bunların rengi ileriki yıllarda solar mı acaba, hıı..? " " diye ısrarla soruşu, artık yeni evinde nasıl da severek temizlik yapacağını farklı vurgulamasıyla neşeyle anlatışı, hele değişim tamamlandıktan sonra evinin yeni halini gördüğünde sevincinden neredeyse yeni gelin gibi (bu benzetme teyzenin kendisine ait. :) ) seke seke yürüyüşü vardı ki; beni, yaşama bağlılığı ve enerjisiyle kendisine hayran bıraktı.

Bazen öyle zor olabiliyor ki yaşananlara katlanmak, iyi ki, insanoğluna herşeye rağmen hayatta kalma içgüdüsü, yaşama tutunma arzusu ve yaşam enerjisi bahşedilmiş diye düşündürüyor. 


n y tartaç