ANNELİK İŞTE

Annelik; yanındaki yavrusuna sarılırken, uzaktaki yavrusunun

hasretiyle yanmak ve birinin kokusuyla diğerinin özlemini 

gidermeye çalışmaktır. Ve bir yavrusunun üzüntüsüyle

hıçkırıklara boğulurken, ötekinin mutluluğuyla 

kahkahalar atmayı becerebilen tek yaratıktır anne. Öyle ki; 

ne birine üzüntüsünü, ne diğerine sevincini belli eder. Ya 

kırılırlarsa diye. (iki çocuklu bir anne varsayıyorum. Üç- dört- 

beş çocuklu bir anneyi düşünemiyorum bile. Çünkü bir anne 

çocuklarının sayısınca parçaya böler kalbini. Her bir parça 

başka çocuğu için atar. )

***

Anne; "25-30 yaşına gelmiş çocuğuna; "noolurr bi lokmacık 

daha alsan... Çok az yiyosunn ..." Ya da hava 30-32 derece

 sıcakken; "Acaba hırka da mı alsaydın yanına..." diyendir.

***

Bir anne çocuğunun telefonda 'alo' derken ki ses tonundan, 

ya da sadece gözlerine bakarak; o günü nasıl geçirdi, mutlu

mu -mutsuz mu canını sıkan birşey mi oldu, sınavı nasıl

geçti, aç mı, susuz mu, uykusuz mu ..? 

hepsini bir çırpıda anlayıverir :)) ( Bazen abartabilir ama

hoş görmek gerek. Anadır ne yapsa yeridir :))

***
Karşılıksız tek sevgidir bir annenin yavrusuna duyduğu sevgi. 

Ve etiketinin karakterinin şöyle üstün, böyle düzgün olması

 sevgisinin derecesini değiştirmez. Dünyanın en güzel ve 

eşsiz çocuğu kendisinin çocuğudur.. Boşa mı demişler;

' kuzguna yavrusu şahin görünür ' diye. :)

***

İncecik narin parmaklarıyla yavrusunu okşayan anne elleri,

ona uzanan bir el gördüğünde, yırtıcı bir aslan 

pençesine dönüşüverir. Ki; neler yapabileceğini tahmin bile 

edemezsiniz.

***
Ve; 

Annelik; son nefesten önceki o son dönemeçte bile, güçlükle

gözlerini aralayıp, " Söz ver! üzülmeyeceksin..." demektir ...

***


Nurten Y Tartaç