DÜN... BEN

DÜN... BEN

Dün küçük bir kız geldi 
çat kapı.

"Buyur!" dedim, 
geçti oturdu baş köşede
 en rahat koltuğa.

Elinde tek kollu bebeği, 
saçları iki örgü.

Umursamaz, aldırmaz
 hatta arsız biraz.

"Ne istersin?" dedim...

"Kahve lütfen..." dedi
 ayak ayak üstüne atarken beceriksizce.

Minicik oyuncak fincanlarda kahve, yanında iki düğme... çikolatalı kurabiye niyetine.

"Eee..." dedi "Ne var ne yok, çok değişti mi dünya? 

Oyuncaklar mı değişti en çok, şekerlemeler mi?"

"Değişti... 
Her şey değişti. 
 Her şey öyle çok ki artık..?" 

Minicik ellerini çırptı neşeyle, "Yaşasınn! Ne güzell!" 

"Annem-babam... 
Kızıyorlar mı hala, 
erken yatmadın diye..?

"Annem- babam... 
Yoklar artık..." dedim.
Anlamadı ...

"Şu karşı duvardaki
 kocaman şey de nedir..?"

"Televizyon o.
 İçinde tüm dünya var."

"Aaa! Sahi mii? 
Hadi göstersene göstersene!" 

"Peki" dedim
 isteksizce bastım düğmesine.

Donmuş gibi kalakaldı izledikleri  karşısında.

Açtığım kanallarda savaş, şiddet, keder, kan, gözyaşı, 
acı vardı. 

Bazılarında vur patlasın,
 çal oynasın eğlence.

Belli, kafası karıştı. 

Dehşetle açıldı sonra 
o masum gözleri.

"Dünya böyle bir yer mi oldu..? dedi.

"Evet..." dedim.
Sustu
Gözleri doldu. 

Bebeğini tuttu tek kolundan, kalktı yürüdü
 ardına bakmadan.

Seslendim arkasından...

"Dur! Dur gitme...
 Kal biraz daha ne olur. 
Çok özlemişim seni." 

Ağladım, yalvardım...

 "Bari bebeğimi bıraksan... bıraksan da öyle gitsen..."

Duymadı... 
Aldırmadı...

 Sessizce süzülüp, 
kayboldu kapı aralığından.

   nurten y tartaç

İBRET ALMAK GEREK KARINCADAN





Mutlaka bir çözümü vardır her sorunun. Mutlaka... En imkansız görünenin bile. Tek başına üstesinden gelemeyebiliriz. El ele verelim, birlik olmayı bilelim.   Güç birlikten doğar ama kontrolsüz güç de güç değildir, unutmayalım. Akıllı, mantıklı olalım. Sorunumuzun çözümünde başkalarının fikrine, yol göstermesine, bilgisine değer verelim. Önce kendimize, sonra, elimizi uzattığımıza ve elini bize uzatana güvenelim. Sabırla ve sakin, hedefe kilitlenelim. Bir an bile kaybetmeyi aklımıza getirmeyelim. Yarı yolda pes etmeden, yılmadan sonuna kadar var gücümüzle başarmak için çalışalım. 

Bir de bakmışız ki; olmayacağı oldurmuş, karanlığı ardımızda bırakmış, güvenli bir düzlüğe ulaşmışız. Neden olmasın... Yeter ki isteyelim...