NOKTA KADARSIN... HİÇ KASILMA ...

Bak! Bir yaprak düştü denize.

Hadi! Atlasana üstüne...

Uzan boylu boyunca.

Üstünde gündüz güneş, gece ay ve yıldızlar ışıldasın.

Altında koskoca umman, içinde balıklar oynaşsın.

Çırpınma... bırak dalgalar sallasın; bir o yana, bir bu yana.

 Boşver... Alsın götürsün bu minik sandal seni.

Bak şimdi etrafına... Ne görüyorsun..?

Dur! ben söyleyeyim...

Sonsuzluk...

Tepende alabildiğince uzanan mavi gökyüzü.

Ve sen,

 uçsuz bucaksız denizin ortasında küçücük bir noktasın sanki.

Ne kadar akıllısın şimdi..? Ne kadar zeki..? 

Nokta kadar ancak.

 O da iyimser bir bakışla...

Söyle! Neyi değiştirebilirsin ki..?

Değiştirebilir misin ayla güneşin yerini?

 Ki, değişsin gündüzle gece...

Yağmuru denizden gökyüzüne doğru yağdırabilir misin..?

Mümkün olmalı oysa... en çok su denizde ne de olsa.

Üşüyünce uzanıp bir bulut alabilir misin gökten mesela,

 örtmek için üstüne..?

Acıkınca denizden bir balık al, at ağzına.

Dört bir yanın suyla çevrili, içsene bir bardak kana kana...

Anlasana..! Kasılma..!

Şu alemde nokta kadardır yerin.

 Ateş olsan cürmün kadar yer yakarsın.

Ki o yangında muhtemelen ilk yanan da sen olursun...

nurten y tartaç