BİR SİVRİSİNEK KLASİĞİ

Bu sivrisinek denilen mahlukatın üstün zekalı olduğuna bahse girerim. Nerden anlıyorlar anacım, öldürmek üzere gardımı aldığımı bilmem ki? Daha kolumu kaldırmadan vızz diye uçup gidiyorlar. Yüzüme kondu diye kendimi tokatlayıp durmaktan yüzüm gözüm şişmiş morarmış kalktım sabah Allah sizi inandırsın. Üstelik, görünmez olabilme gibi bir yetenekleri olduğundan da eminim. "Hadi canım!" demeyin. Valla... Bence var öyle bir yetenekleri. Yoksa gözümün önünde uçmakta olan sivrisinek, tam tepesine indirmek üzereyken yok oluverir mi hiç?  Bu kadar da değil. İnsanı çileden çıkartacak, saçını başını yoldurtacak derecede espri anlayışları da mevcut.  Öyle olmasa, elimde öldürücü silahım, kapıya koşarken perdede, perdeye koşarken kanepede belirip gecenin bir yarısı beni evde dört döndürmez. Ellerim kollarım havada garip şekiller çizerek, kendimi ordan oraya atarak hem de. 

Hiç de abartmıyorum... Sabaha kadar başımın üstünde helikopter gibi dönüp duran bu minnacık hayvancıktan neler çektiğimi bir ben bir de Allah biliyor. 

Ama durr! Bu gece kurtuluşun yok sivrisinek efendi/ler/ ya ölecek ya öleceksin. Göreceğiz bakalım o zaman, el mi yaman bey mi yaman..?