MUTLU YILLAR .. !

  
MUTLU    YILLAR..!

Yalanlarla  dolanlarla, hileyle hurdayla, kin ve nefretle, hırs,  ihtiras ve savaşlarla acımasızca kirlettik, erittik tükettik  bu yılı da nihayet(!) Ve her sene biten yılı suçladık.  Bu yıl da kötü geçti, ülkemiz, Ortadoğu  ve tüm dünya ülkeleri adına.  Suç 2012 nin üzerinde kaldı bu sene de.  İnsanoğlu sütten çıkma ak kaşıktı daima. 

Diğer,  zalim, hain, acımasız ve günahkar yıllar gibi O'nu da gömeceğiz tarihin tozlu sayfalarına bu gece. 

Şimdi ellerimizi ovuşturarak beklemekteyiz yeni gelen tazecik, tertemiz, umut dolu,  gelecek vadeden yeni yılı. 

Dilerim 2013;  insanlığın uyanış, aklını başına alış yılı olsun ...

KAYIP YILLAR

Sahi, hangi kayıp yılda kaybettim ben  çocukluğumu, gençliğimi, hayallerimi ..?

 Saymadım kaç yıl oldu,  saçlarıma karlar yağalı   ..? 

Hangi yılda bıraktım yürek dolusu özlemlerimi ?  Ya sevdiklerimi...

Yıllar mı aktı geçti gözlerimin önünden, durmadan,  dinlemeden?

Ben mi koştum yetişmek için  menzile nefes nefese,  hiç dinlenmeden.

Sevinmeli miyim, bir yılı daha gömdüm diye tarihe,

üzülsem mi yoksa,  bir yıl daha yaşlandım diye  ..?

Yine de hoşgeldin demeli  gelene ...

  Yeni yıla... Umuda ... Umutla...

ORDAN BURDAN 21 ARALIKTAN

Ne zaman ki pes ettim ve vazgeçtim Alp'imin yanına Çanakkale'ye gitmekten, baktım, grip de pes etti beni süründürmekten. Birgün önce yatağa yapışmış yatarken,  gözüm açılıverdi ertesi gün. Ve soluğu Çanakkale'de aldım tabii :)

Off! bu ne soğuk.  Ankara'nın adı çıkmış ayazı var diye. Burnumu çıkaramadım dışarı geldiğimden beri. Dört yıldır her yüzünü göstermişti de, bu denli ayazını görmemiştim bir. Onu da gördüm şükür (!)

Evett işte 21 Aralık'tayız.  Dünyanın battığı falan yok. Gerçi bu Alp'i hayal kırıklığına uğrattı. Nasıl olsa kıyamet kopacak ve ben yarınki sunumdan sıyıracağım diye ummuştu zavallı :))) 

Yine de erken konuşmamak gerek di mi ?  Henüz gün yeni başlamakta. Eğer uyandığımızda herşey yerli yerinde duruyorsa;  dostluğun, iyiliğin, sevgi ve barışın,  kısacası insanlığın;  savaş, nefret, kin ve riyakarlıkları yerle bir ettiği, aydınlık bir dünyaya gözlerimizi açmayı  diliyorum.  Ben dileyeyim de, belki tutar.  Neden olmasın..?

Tamam tamam pes ediyorum. Biletimi gene iptal ettirdim, gitmiyorum...  

 Düş yakamdan grip. Çek git artıkkk .

SİZ SİZ OLUN ...

Gelip gidip derdini anlatıyorsa bir dostunuz, bir süre sonra sadece dinlemekle kalmayıp fikrinizi de söylemeye başlarsınız doğal olarak. Her ne kadar nam salmışsanız da dostlar ahbaplar küçük ve büyükler arasında, ahkam kesmeden iyi  dert dinlediğiniz  konusunda :) ve ağlama duvarı gibi görünseniz de karşıdan bakınca, insansınızdır ya nihayetinde,  mantığınız ve duygularınız  isyan etmeye başladığından, dayanamaz konuşursunuz konu hakkında. Bunca yıllar içerisinde edinilmiş deneyimleriniz sayesinde, eleştirileriniz nalına da mıhına da olsa da,  kıyısından köşesinden dahil ediliverirsiniz konuya.  İşte bu andan itibaren durum tehlikeli bir hal almaya başlar. Artık dostunuz, sadece içini boşaltmak, rahatlamak için derdini anlatmaktan öte, "hıı! sence de öyle değil mi? Haksız mıyım? Söylesene sen olsan ne yapardın Çınar? " gibi sorularla konunun göbeğine yerleştiriverir sizi.  Daha dikkatli konuşmak gerektiğini anlarsınız o zaman neyse ki...

Konu; boşanma aşamasına gelmiş bir evliliktir.  "Aman! iyi düşün. Herşeyi eni konu ölçüp biçtin mi? Yapabilecek misin bunca yıldan sonra ? " dersiniz, demek istediklerinizin ötesine geçecek anlamlar barındırmaması için kelimelerinizi özenle seçerek.  Çünkü bilirsiniz ki; onay beklemektedir verdiği kararın doğruluğu üzerine.  Çok haklıdır aslında.  Bırakın yirmibeş yılı,  yirmibeş günü birarada nasıl geçirdiklerine şaşarsınız  bunca yıllık arkadaşlığınız sırasında  zaman zaman eşiyle ilgili anlattıklarını dinlediğinizde.  Yaşadıklarından çok etkilenir ve bir kadın olarak isyan edersiniz,  her konunun iki yüzü olduğunu artık çok iyi bilecek bir yaşta olmanıza rağmen. 

Şahit olduklarınız vardır aslında arkadaşınıza hak vermenizi gerektiren. Dayak yemektedir bu kendi dünyalar güzeli, salak kadın. (bu kendisi için sürekli kullandığı sıfat. Benimle ilgisi yok )  İki kere kulağını patlatmış, defalarca vücudunu ezikler çürükler içinde bırakmış, son olarak da kolunu kırmış olan kocasına boşanma davası açmıştır ve kesinlikle geri dönmeyeceğini söylemektedir.  İçinizden, "çok geç bile kalmışsın.  Neyse ki, başına daha büyük birşey gelmeden kurtulacaksın." deseniz de, "emin misin? " diye sorarsınız israrla " Deli misin be Çınar? Öldürse dönmem artık, tövbe. "  der o da israrla...

Duyarsınız ki; geri almıştır boşanma dilekçesini. "Hakkında hayırlısı olsun"  derken, içinizden O'nun adına kaygılanmaya devam edersiniz...

Yanılıp da ileri geri konuşmadığınız için aklınızı sevmiş :) ve ataların  "karı kocanın arasına girilmez"  sözünün ne kadar doğru olduğuna birkez daha şahit olmuşsunuzdur...

ÇOK ŞEY Mİ İSTİYORUM ?

Bir çift kanat istesem...

Çok mu ..?

Bir  Alp'ime uçsam, bir Mert'ime

Hasta olmuş küçüğüm. Uykusuzmuş kaç gecedir büyüğüm

Bir tas çorba yapsam

Hıı!  Olmaz mı ki ..?

3 ARALIK DÜNYA ENGELLİLER GÜNÜ

İki ayağının üstüne basabilmek, ayakta durabilmek,  bir tek adım atmak mucizenin ta kendisidir  yerde sürünen biri için.

 Zaman zaman sahip olduklarıyla yetinemez,  mucizeler bekler insanoğlu.  Birçok mucize gerçekleşmektedir oysa  yaşamımızda hergün,  biz farkında olmadan, değerini bilmeden.  Bizim için sıradan,  sıkıcı olan bazı rutinler kimileri için  imkansızdır.  Bir mucizedir.   Bilemeyiz… 

Yüzlerce adım atarız mesela gün içerisinde. Bazen amaçsız,  umarsız,  isteksiz, ya da coşkuyla,  kavuşmak kucaklamak için sevdiğimizi. 

  İki bacağımız ayaklarımız vardır ve yürüyebilmekteyizdir dolayısıyla.   Bu çok doğaldır.  Tıpkı;  görmek, koklamak, okşamak,  konuşmak gibi. 

Kolu bacağı olduğu halde bunları kullanamamak, (ya da hiç olmaması) kulağı dili olup da konuşamamak, duyamamak nasıl bir duygudur bilemeyiz.   Bazen çevremizde engelli insanlar görürüz,  “vah vah”  der geçeriz yanlarından.   Bakarız ya da acıyarak, birkaç saniye.  Ama  engelli bir insanın yerine koyamayız kendimizi.    Nasıl düşünürler, neler hissederler..?   Bu hayat zaman zaman bize bile katlanılmaz gelirken,  nasıl başederler zorluklarla,  bilemeyiz..  

   Bize çok uzaktır eksik bir uzuvla yaşama devam etmek.  Öyle sanırız…  

Oysa;  tek bir adımla inilir kaldırımdan  vızır vızır arabaların son hızla geçtiği bir caddeye…   

 Engelli bir yaşamla tek bir adım vardır aramızda...  

 Herşeyin  değişmesi an meselesidir ...  Bilmeyiz...

***

Sevgili Aysema   (3 Aralık Engelliler Günü) postuma yaptığı yorumunda;  


(Sevgili Çınar,
Şafak Pavey'in "Engelliler Gününü Kutlayalım mı?" başlıklı yazısına baktın mı? O da önemli noktalara değinmiş. 
Yarın kimin ne olacağı belli mi? Gökdelenler dikmeyi marifet sayıyoruz da herkes için yaşanabilir çevre oluşturamıyoruz. Anlamak için başımıza gelmesini mi bekleyeceğiz?

Duyarlılığın için teşekkürler...)     Demişti...

Şafak Pavey'in  yazısını bulup okudum. Okumakla kalmayıp paylaşmak istedim.


CHP İstanbul Milletvekili Şafak Pavey 'in  Engelliler Günü yazısı

(internetten alıntıdır)

Engelliler Gününü Kutlayalım mı?

Engelliler gününü kutlayalım m?  Bence hayır!

14 yıldır yatağa bağımlı yaşayan oğlu 18 yaşını doldurunca, sosyal güvenlik kapsamından çıkarılan Nazmiye Çalı, aylardır oğlunun durumunu yeniden belgelemek için rapor almaya çalıştığı için hayır,

Hükümet büyük bir utanmazlıkla kronik engellilere her fırsatta rapor kepazeliği yaşatmaya devam ettiği için hayır,

Darbeleri araştırma komisyonundan internetin sakıncalarını araştıran komisyonuna kadar her konuda araştırma komisyonu kuran Hükümet, engelli sorunları araştırma komisyonu kurulmasına engel olduğu için hayır,

İşitme engelliler için televizyon ve filmlerde çok ucuz ve basit bir programa bağlı alt yazıyı zorunlu yapmadığı için hayır,

Paralimpik oyunlarını değerli bulmadığı için hayır,

Engelli araç alımlarında, engelliler arası ayrımcılıktan vazgeçmeyip, ÖTV’siz ve KDV’ siz araç satın almaktaki haksızlıkları adil olarak düzeltmediği için hayır,

Engelliler inanılmaz güçlükle elde edebildikleri akülü araçlarını kullandıklarında hoyrat trafik tarafından katledildikleri için hayır,

Engelli eğitiminin en küçük bir değeri olmadığı için hayır, Engellilerin eve bağımlı hayatları müebbet bir mahkûmiyete dönüştüğü için hayır,

Engelli haklarını merhamet sadakası olmaktan çıkarıp, sosyal devlet kavramına dönüştürecek kültürel kampanyalar yapılmadığı için hayır,

Başbakanın acılarından kredi kazanmayı alışkanlık haline getirenler engellilerin sıkıntılarına ilgi gösteriyormuş gibi yapıp, vicdan temizleme olarak kullandıkları için hayır,

Engellilerin uluslararası kurumlar ve AB baskısıyla edindikleri hakları büyük bir edepsizlikle suiistimal ederek, engelli haklarının sınırlanmasına yol açanlar aramızda utanmazca dolaşabildikleri için hayır,

Uzatmamak için yazmadığım nice utanç verici uygulama, hiç okunmayan dosyalar içine saklandığı için hayır,

Sadece engellilerle engelsizler arasında değil, engelliler arasında da; devlet eliyle yürütülen akıl almaz negatif ayrımcılıktan asla ve inatla vazgeçilmediği için hayır!

SAĞLIK YOKSA , HİÇBİR ŞEYİN ANLAMI YOKTUR

• 
  

Günlük yaşamın akışı içinde hırslarımız öfkelerimiz bitmek tükenmek bilmez isteklerimiz peşinde koşturup dururuz. Mutlu olmaktan çok mutsuzluğu seçeriz birçok zaman farkında olmadan, elimizde tuttuklarımızı görmezden gelerek. Ne kadar da küçük şeylerdir bazen mutsuzluğumuza neden olan şeyler. Bir türlü değiştiremediğimiz mobilyalar, yazılısından zayıf alan çocuğumuz, kocamızın- karımızın ilgisizliği, işlerimizin yoğunluğu, monoton, birbirinin aynı geçen sıkıcı günlerimiz,  yağan -yağmayan - yağmur, esen rüzgar, kızgın güneş  bile o günü mutsuz geçirmemize neden olabilir.  Ahh! nasıl da kahrederiz kendimizi incir çekirdeğini doldurmaz saçma sapan nedenlerle. 

Herşeyin bir anda anlamsızlaştığı dönemlerdir hasta olduğumuz zamanlar.  En önemli şeyin sağlık olduğunu anladığımız  tek ya da en belirgin yerlerdir hastaneler. Hastaysanız,  yeni aldığınız eşyaları, giyisileri, arabayı, evi unutuverirsiniz.  Ve hatta,  çok önemliyse sağlık sorununuz,  silinir gözünüzden en değer verdikleriniz bile. Tek isteğiniz, tek umudunuz yeniden sağlığınıza kavuşmaktır.  Tüm dualarınız sağlık üzerinedir.

 Yeniden doğacak güneşi, yeniden doğmuş gibi huzurla karşılayabilmektir en büyük dileğiniz Yaradan'dan.

Bir kendiniz için değil; siz doktorunuzu beklerken önünüzden gelip geçmekte olan, rengi sararmış, beli bükülmüş ve  hayalleri,  gelecekle ilgili umutları tükenmekte olanlar içindir dualarınız. 

Biliyorum yarın ben de unutacağım en önemli şeyin sağlık,  geri kalan herşeyin ayrıntı olduğunu

Ve kimbilir;  belki de yaşamın sırrı budur...

(  Merak eden sevgili dostlarıma: küçük bir sağlık kontrolu için hastanedeydim bugün. İyiyim çok şükür.)