MİMMMM

Sevgili  Asuman  mimlemiş beni çok teşekkürler.  Cevap vermekte  geciktim üzgünüm ama zevkle cevaplıyorum.

Anlamlı bir söz.

Ne çok anlamlı sözler,  özdeyişler vardır dilimize yerleşen,  savımızı güçlendirmek amaçlı konuşmalarımızda aralara serpiştirdiğimiz.  Hangisini seçmeli şimdi..?   Bu günlerde sık kullandığım medet umduğum anlamlı bir söz, bir özdeyiş var.

" Gecenin en karanlık olduğu an, aydınlığa en yakın zamandır " 


İçinde umut barındıran, en zor zamanlarda dayanma gücünü kamçılayan bu söz umarım gerçektir, gerçekleşir...  De,  boşuna bekliyor olmayız karanlıklar aydınlığa kavuşacak  diye...

Makyajda olmazsa olmazım.

Göz kalemim ojem  rujum.  En sıkışık anımda bile onlarsız olmam :)  Saçlarım uzadığı için şimdilerde pek gerek duymasam da;  bir de küpelerim. - e daha ne olacaksa - :)  Aslında en önemli davetlere giderken bile  ilave olarak bir de rimelim vardır.  Pudraymış, fondötenmiş kullanmam  - hiç gerek duymam deerrmişimm- :))

Uyguladığım güzellik tüyosu.

Tek kelimeyle SEVGİ...  Sevgiyle bakan bir çift göz...  Hiçbir yüz düşünemiyorum ki;  gözleri sevgiyle ışıldarken çirkin görünsün karşısındakine.  O yüz bir de gülümsüyorsa, dünya güzelidir... 


İşte açıkladım güzellik sırrımı...  Bu iyiliğimi unutmayın  :))))) Bu kadar da megolaman olunur yanii :)))

En sevdiğim çiçek.

Bütün kır çiçekleri ve en başta, nefis kokulu güzelim nergis çiçeği.  Özenle yetiştirilen hiçbir gül - gülü de severim ama - dağda açan narin minicik isimsiz bir sarı çiçek kadar güzel görünmez gözüme.

Nefret ettiğim bir şey.

Sanırım nefret ettiğim şeyler içinde en başta umutsuzluğa kapılmak yani bir bakıma hayal kırıklığı geliyor.  

En çok sevdiğim iltifat. Çok duyduğum (uz) bir şey.

Hımmm...  " Ayy! inanmıyorummm,  valla hiç yaşınızı göstermiyorsunuzzz..."   -Hatta eni konu abartıp-  "genç kız gibi duruyorsunuz..."  derlerse,  e daha mutlu olurum tabii ki :))))))

Favori kitabım.

Çok sık, hatta aralıksız, birinin kapağını kapatıp diğerine başladığım için  - hiç okuyamadığım zamanlar olsa da-  hangi kitap favorim olmuştur bilemedim şimdi. 

 Ama farklı nedenlerle iki kitabı hiç unutamam. Birincisi;  Esat Mahmut Karakurt'un, Erikler Çiçek Açtı romanı. Henüz ortaokul ikinci sınıftaydım bu kitabı okuduğumda. Annem henüz bu tip romanları okuma yaşımın gelmediğini düşünerek yasaklamıştı kitaplarını okumamı. Bense işte tam da bu nedenle yani yasak olduğu için annem kapıdan çıkar çıkmaz kalemi kitabı bir tarafa fırlatır roman okumaya başlardım. Yine böyle bir günde, Erikler Çiçek Açtı romanına öyle bir gömülmüşüm ki; ne zaman kapı çalındı ve ben ne zaman kapıyı açtım bilmiyorum.  Ama kendimi;  karşımda, ne söylediğini asla duymadığım - o sırada hala kitabın içinde geziniyor olduğumdan-  ama dudakları kımıl kımıl, belli ki bana birşeyler anlatan belki soran bir teyzenin karşısında kıpkırmızı bir suratla dikilir buldum - suratımın kıpkırmızı olduğunu sonradan  teyze Anneme söylediği için biliyorum- :)) Neden bu kadar etkilenmiştim bu kitaptan ve kapıyı açtığımın bile neden farkına varamamıştım hala bilmiyorum :)))))     

 İkinci unutamadığım kitap (!);  - aslında kitabın ve yazarının adını hiç hatırlamıyorum. Yıllar önce okumuştum ama tanınmış bir yazarın bilinen bir kitabıydı bunu biliyorum - :)  Kitapta Avustralya yerlileri Aborjinler'in ilginç hayatı konu ediliyordu ve ben  bu ilkel kabileye hayran kalmıştım.

Bana görünüm olarak yakın bulduğum ünlü.

Ha ha ha!  Böyle birşey mümkün mü, onlar da kim oluyorlarmış..? :))))

Herkesin sevdiği ama benim sevmediğim bir ürün.

Sevgili Yaşamın Kıyısında - Nur- gibi ben de cep telefonlarını sevmiyorum. Gerçi getirdiği kolaylıkları inkar etmek nankörlük olur. Benim de cep telefonu sayesinde hayatım oldukça kolaylaştı bunun farkındayım ama yaşlı genç çoluk çocuk tüm toplumun kulağında yapışık telefonla gezmesi, wc de  bile telefonla konuşmaları en kötüsü de insanların, bu ve benzeri kolaylıklar nedeniyle  yüzyüze görüşmeye gerek duymaz hale gelmeye başlamaları beni korkutuyor.

Şu an en çok almak istediğim kozmetik ürün.

Şu anda çok almayı istediğim bir kozmetik ürün yok sanırım.