Halsizdi nicedir. Yaşlı...
Güçsüz bacakları taşımakta zorlanıyordu yorgun bedenini.
Doğruldu oturduğu yerden son bir çabayla... Sendeledi...
Bir el uzandı karanlığın içinden, tutundu. Tanıdıktı...
Kuş gibi hafifledi. Yürüdü, iki kömür karası gözün peşi sıra.
Kayboldular elele sisler arasında.
Artık, mutluydu ikisi de...
10 yorum:
Aynen böyle(yim)
Canımm daha düzelemedin mi:((
Sevgiler
Ne güzel:))
kısacık,çok şey anlatan...
Sevgili Çınar
Galiba belirli bir yaştan sonra karanlığın içinden uzanacak eli beklediğimiz oluyor.........
Beklenen son, beklediğinle, özlediğinle bitecekse, ne mutlu.
İki kömür karası göz için beklenmişse,peşi sıra hesapsız kitapsız gidilir de.
Ellerinize sağlık, kısa ama anlamlı.
ÖYLE BİR ZAMAN GELİR Kİ -SANIRIM-; öMRÜNCE SEVGİYLE BAKTIĞI O GÖZLERİN SAHİBİYLE BULUŞMAK, ÖLÜM DEĞİL, KAVUŞMADIR GERİDE KALAN İÇİN... TIPKI ALZHEİMER' LI KOMŞU TEYZEMİN YILLAR ÖNCE KAYBETTİĞİ EŞİNE KAVUŞMA ÖZLEMİ GİBİ...
Asuman Yelen
Dalgaları Aşmak
serap
Nar-ı Can
MEHMET
YORUMLARINIZ İÇİN ÇOK TEŞEKKÜRLER SEVGİLİ ARKADAŞLAR.
Karnlığın içinden hep bir el uzansın...Allah kimseyi yalnız bırakmasın.
Sevgiler:)
♥GÖNÜL ÇELEN♥'im; amin canım Allah kimseyi yalnız bırakmasın
Sevgiler
Yorum Gönder