Ne vakit hüzünlense bakışlarım,
tükense umudum,
karalar bağlasa, ağlasa gönlüm,
Bir sarı çiçek görürüm,
minicik.
İki taş arasından sıyrılıp çıkıvermiş.
Boyuna bakmadan meydan okur hayata.
İşte o zaman,
utanırım kendimden...
Dikleşir omuzlarım, yeşerir umudum,
yeniden başlarım.
n y tartaç
7 yorum:
Sarı çiçekler büyük bir ormanın, dağın, kırların özgürlük savaşçıları gibidir gerçekten.
Hepimiz utanırken onlardan, utanması gerekenler ne yaparlar?
Çok güzeldi,
Sevgilerimle..
JİVAGO; Onlar (utanması gerekenler) sarı çiçekleri koparırlar...
Sevgiler
Bu yazı tam örnek alınmalık...
Bu arada ben de geldim yeniden :)
Umutlarımızın yeşermesi için doğaya bakmak gerekiyor değil mi Çınar'ım? Çok iyi geldi, teşekkürler...
Bugday Tane'm; hoşgeldin, yeniden aramızda olmana çok sevindim.
Sevgiler
aysema'm; kurumuş dallara baharda can veren Yaradan bizi de görecektir elbette. Yeter ki umudumuz tükenmesin...
Sevgiler
Yaşama tutunmak için bu küçük ve güzel şeylere ihtiyaç var.Önemli olan iki taşın arasından çıkan çiçeği görmek.Onu görmeyenler var.Hep görenlerden olalım Çınar'ım.
Sevgiler:)
Yorum Gönder