Bir Sudur Akar Zaman

Su gibi akar gider zaman, ardında incecik bir tortu bırakarak anılardan...

Zaman zaman, birşey olur, bir anı gelir takılır aklımızın ucuna

Aydınlık bir gülümseme yayılır yüzümüze, geçmişe ait, masum, çocukça.

Ya da, anılardan süzülüp, iki damla yaş akar göz pınarlarımızdan.

.........................

Mektup nasıl yazılır bunu bile bilmiyordur herhalde şimdiki gençlik. Çok normal, çeşit çeşit iletişim aracı varken, kim, neden otursun saatlerce uğraşarak mektup yazsın ki? Onu zarfa koysun, götürsün postaneye, postaya versin ve günlerce sonra mektup sahibine ulaşsın. Çoğu zaman mektupta yazılanlar güncelliğini yitirdikten sonra üstelik.

Yine de bilmezler ki, ne telefonla konuşmakta, ne görüntülü telefonlarda ne de çetleşmekte mektup yazmanın keyfi vardır. Mektup yazmak bir sanattır, kendine özgü bir estetiği, bir duygusu vardır. Yazan, satırlara taşır ruhunu. İnci gibi dizilir harfler kelimeler cümleler ve sizi, yazdıklarınızdan önce, kağıdın üstünde duruşlarıyla anlatırlar okuyana. zarafetinizi, öfkenizi, kırgınlığınızı, ona ne kadar değer verdiğinizi, vermediğinizi önce bakarak anlar mektubun alıcısı.

Anneannemin dayıma, karşısına oturmuş da sohbet ediyormuş gibi yazdığı, bir ananın oğluna özlemini en içten duygularla yansıtan, asker mektupları da vardı;

Oğlum Ahmet

Nasılsın iyi misin? Bizi soracak olursan iyiyiz hamdolsun, sağlığına duacıyız

...

diye başlayıp devam eden mektuplar gibi.

................................

Lise birinci sınıftaydım. Edirne lisesinden tayin olup gelmiş ingilizce ve aynı zamanda sınıf öğretmenimiz olan Sevinç hoca, çok sevdiği anlata anlata bitiremediği eski öğrencileriyle, kişiliği ve ilgi alanlarının benzeştiğini düşündüğü biz yeni öğrencilerini eşleştirip onlarla mektup arkadaşlığı yapmamızı istemiş, şiirden edebiyattan hoşlandığını bildiği bir öğrencisinin ismini de benim defterime yazıp, " tıpkı sen, eminim çok iyi anlaşacaksın" demişti.

Evet yanlış anlamadınız, mektup arkadaşlığı...

Mektup arkadaşlığı... Tuhaf... Şimdi yazarken şaşırdım kendi kendime, sanki yeni duyuyormuşum gibi.

..............................

Defterime öğretmenimin yazdığı o isme, kısa bir tereddütten sonra ilk mektubumu yazmıştım. Hiç bilmediğim bir şehirde benimle aynı yaşta bir yabancıya sayfalar dolusu bir mektup yazmıştım daha ilk seferinde.

Yıllarca sürdü mektup arkadaşlığımız. Tomar tomar Uzun uzun yazılmış mektuplar birikti yıllar içinde.

Mektuplarımızın içinde yolladığımız fotoğraflarımızdan gördük ilk birbirimizi. Sonra tanıştık, ailelerimiz tanıştı, birlikte tatiller yaptık o Ankara'ya ben Edirne'ye gidip geldik.

Zaman girdi araya sonra, o farklı ben farklı rüzgarla savrulduk, farklı hayatlara taşındık ama uzun aralıklarla da olsa telefonla konuştuk hiç bitmedi dostluğumuz. Yine mektuplar yazsak birbirimize dedik, olmadı. Zor geldi alışmıştık bir kere rahata...

İşte, dün o mektuplardan bir tomar geçti elime...

Buram buram gençlik kokusu, gençlik heyecanı taştı uzun uzun yazılmış sayfalar arasından...

Ve bir süre kayboldum satırlar arasında...