ANNECİĞİM !!!

Yine bir anneler günü, ben yine yalnız, ben yine öksüz, yine sensizim Annem.


Özlemin hasretin koca bir dağ gibi oturdu yüreğimin üstüne.


Kilometrelerce uzaktayım Annem, gelemedim ziyaretine. Otlarını temizleyip kuşlar için su koyamadım. Başucuna oturup taşını okşayarak dertleşemedim seninle.


Anlatamadım neler oldu sen gideli.


Kocaman oldu torunların onlar da özlediler seni. Tombul yanaklarını... Mert seni görmüş dün gece rüyasında, ellerini öpmüş. Telefonda anlattı. Ağladık ikimiz de...


Seni anmadığımız bir gün geçmedi dört yıldır Annem...


Değişen birşey oldu bu zaman içerisinde; acın yüreğimizin bir köşesinde mıh gibi saplıyken, artık arada gülümsüyoruz, muzip muzip gülerek anlattığın hikayelerini anlatırken birbirimize. Bazen gözlerimizden yaşlar da geliyor ama yalnızca acı olmuyor içimizde, gülmeyi de başarıyoruz seni anarken...


Çok özlüyorum ama. işte bu canımı yakıyor, çok yakıyor. öyle zamanlar da, seni görmek isteği öyle büyüyor ki içimde... Henüz bununla başetmeyi başaramadım. Bunun da üstesinden geleceğim, sana söz veriyorum Annem... Tam da istediğin gibi; ( "sözver üzülmeyeceksin" demiştin ya...) yalnızca mutluluk hissedeceğim ve dudaklarımda gülümseme olacak seni düşündüğümde. Bana biraz daha zaman ver Anneciğim, biraz daha zaman...


TÜM ANNELERİN ANNELER GÜNÜNÜ KUTLARIM




NOT: Sevgili arkadaşlarım, şu anda Çanakkale'deyim. Kaldığım yerde int. bağlantısı iyi değil bu yazımı internet kafe den yazıyorum. Vakitsizlik nedeniyle yorumlarına cevap yazamadığım arkadaşlarımdan özür dilerim.

Hepinizi çok seviyorum...


Yakında bomba gibi haberlerle geliyorum:))