Bir İlkbahar Günü

 

Pırıl pırıl güneşli bir güne uyandık bugün.  Çimlerin üzerine halı gibi yayılmış sarı papatyalar bile, daha bir parlaktı sanki.

 

 

Nicedir, Edi’ yle Büdü kalmışız evde, çoluk yok çocuk yok.  E öyle evde yapılacak pek birşey de yok.  Ofladım pofladım, tv izleyeyim diye kanalları  zapladım durdum bir süre.  Hatta iki el tavla da oynadım Merih’le (yendi tabii beni :()   ı ıh duramıyacağım içerde.  “Hadi”  dedim  “sıkıldım şöylee uzanalım kırlara.”

 

 

Aldık suyumuzu kuruyemişimizi bir de gazetemizi, düştük yollara.  E Ankara burası, öyle hemencecik yemyeşil, dinlenip piknik yapacak bir alan yok yakınlarda.  Kilometrelerce gittik gönlümüzce bir yer bulmak için. Aşağıdaki ağaçları gördüğümüzde “işte” dedik  “burası” açtık masamızı, sandalyelerimizi yemyeşil çimenlerin üzerine,  bıraktık kendimizi doğanın kucağına… 

 

 

Kuşlarda bir coşku bir heyecan.  Şarkılar söylediler tepemizdeki dallarda, bir biri bir öteki. Yumduk gözlerimizi, dinledik, hem kuş seslerini,  hem doğanın sesini.

 

 

  Ya ağaçlar… Gelinlik giymiş kızlar gibiydiler.  Zarif, bembeyaz...