Mazide Gezinti ( 3 )

 

 

Belki çaresizliğinden inanmak istememişti yengem duyduklarına …  Dayıma duyduğu sevgidendi  belki de.  Yine de içini kemiren şüpheye engel olamıyordu,  hiç belli etmese  hiç öyle bir konuşma duymamış gibi davransa da…  “Ceplerini karıştırmaya başladım ve birgün bir kağıt buldum cebinde” dedi.  “Zaten şiir yazardı biliyorum, cebinde bulduğum kağıtta da bir şiir yazılıydı. Kara gözlerine sevdalandım… diye devam eden bir şiir. Hırsla kağıdı buruşturacakken bir fotoğraf düştü yere, ‘Yeğenime senin adını verdim’ yazıyordu  arkasında.  Sen daha bir aylıkken çektirdiği bir fotoğrafındı bu. İki kızı vardı ve hiç aklına gelmemişti onları götürüp fotoğraflarını çektirmek. Çınar’ın fotoğrafını çektireceğim hazırla da götüreyim demiş, Annen de seni süslemiş püslemiş vermişti dayına.  Öyle öfkelenmiştim öyle öfkelenmiştim ki, ağladım kızdım bağırdım, yeğenini kızlarından daha çok düşünüyorsun, niye kendi çocuklarını da götürmedin diye. Meğer, o kıza vermek için çektirmiş fotoğrafını.” 

 

  Yıllar sonra Dayımın, artık yengemden de çekinmeden söylediği gibi,   Çınar Hanıma, onun ismini ve  bir bayan ismi olan soy ismini de verdiğini arkasına yazdığı, benim o fotoğrafımı ve şiiri, yine de vermişti.  Ona ne kadar önem verdiğinin, sevgisinin kanıtı olarak.

 

 

Önceleri sevgi ve dostluk sınırlarını aşmayan, zamanla, sonuçsuz kalacağını yasak olduğunu bildiği ama engel olamadığı bir sevda yaşamıştı Dayım.  Çınar Hanımsa hiçbir şeyden habersiz saf tertemiz bir aşkla sevdiği adamın evli olduğunu duyduğu anda bitirmişti bu arkadaşlığı. “işte” dedi yengem  “Bu nedenle hiç sevmezdim seni küçükken…”   Ne diyebilirim ki..?  Çok haklı. Ömrü boyunca o kadını hattırlattım yengeme elimde olmadan…

 

 

……………………………………..

 

 

Artık bir genç kızdım, okulum bitmiş ve  çalışmaya başlamıştım.  Birgün dayım, “Biliyor musun, Çınar da orda çalışıyor. Onunla tanışmanı istiyorum.” dedi.

 

……………………………………….

 

 

“Ben Çınar” dedim.  …  …  Bey’in yeğeni”  Şaşırdı, bir süre öylece baktı hiç konuşmadan. “ Yaa..?”  dedi neden sonra.  “Şey… bir sorunun olursa…”  dedi ne söylemesi gerektiğini bilemeden laf olsun diye…  Artık orta yaşta , uzun boylu esmer ve çok zarif bir hanımdı… “Hayır” dedim “sadece tanışmak istedim…”

 

 

Ondan sonraki günlerde, beni gördüğü her yerde başını başka yöne çevirdiğini farkettim.  Belli ki tedirgin oluyordu, eski bir hikayenin duyulması ihtimali rahatsız etmişti belki onu…  Ben de hiç tanımıyormuş gibi davranıyordum artık…

 

 

Birgün odamıza gelmişti ve  şefimle sohbet ediyorlardı.  Başımı işimden  kaldırdığımda göz göze geldik. Dalgın dalgın bana bakıyor gülümsüyordu…  Hafifçe gülümsedim ben de …

 

……………………………………..

 

 

Mazide yaptığımız bu eşsiz geziden aldığımız sonsuz  keyifle sabaha karşı yataklarımıza giderken, en kısa zamanda bir başka yaşlı akrabamla başka bir geziye çıkmaya çoktan karar vermiştim…