ONLAR DA VAR…

 

 

 

 

 

Siz hiç  karıncaları yakından izlediniz mi..?

 

 

Altı yedi yıl önce,Anneciğimin hasta olduğu o sıkıntılı dönemlerde, bir gün annem yine her sıkıldığında olduğu gibi “Beni şöyle şehirden uzak ağaçlık biryere götürün, piknik yapalım tertemiz havayı ciğerlerimize çekerek” demişti. Ankara’dan epeyce uzak yemyeşil bir yer bulduk ve portatif masa sandalyelerimizi çıkardık ağaçların arasında gölge düz bir alana yerleştirdik. “Ne yaptınız” dedi annem “kaldırın ordan karınca yuvasının üstüne koymuşsunuz masayı” eşyalarımızı ordan biraz ileriye taşırken üzülerek gördüm ki karınca yuvasına basmışım…

 

 

Ben küçüklüğümden beri hep merak etmişimdir karıncaların yaşantısını, yuvaları.Yuvalarına giden o incecik uzun kıvrım kıvrım koridoru, aralarındaki hiyerarşiyi ve iş bölümünü.  Hatta; ufacık bir kızken, bir karınca yuvasına girip onları izleyecek kadar küçücük olabilmeyi hayal etmiştim. ’ama onlar beni görmeden’:))

 

 

Eşimle oturduk karınca yuvasının başına.  Biraz evvel üstüne istemeden bastığım yuvayı elime aldığım bir çöple düzeltmeye, yuvanın ağzını açmaya çalıştığımda annem,  “dokunma,  daha çok zarar verirsin, onlar kendileri düzeltirler” diye ikaz etmişti.

 

 

Şu atlı karıncaları bilirsiniz, diğerlerinden daha iri, kanatlı olanlardandı burdakiler.  İzlemeye başladık…  Dışardaki karıncalar kısa bir şaşkınlık ve panik yaşadıktan sonra ‘sağa sola gidip gelişlerinden böyle olduğunu düşünmüştük’  yuvanın girişine üşüştüler,  başladılar  yuvalarının bozulan ağzını açmaya ve başardılar.  Bir süre sonra içerdekiler dışarıya, ağızlarındaki minicik toprak parçacıklarını getirip kenarda yığmaya başladılar. içerden  bir karınca ağzındakini getirip bırakıyor dışarda bulunan diğer karınca, onu alıyor uygun bulduğu bir yere bırakıyordu. Bu işlemi tam bir iş birliğiyle defalarca defalarca defalarca yaptılar ve yuvanın ağzının etrafında,  aynı bozulmadan önceki gibi çepeçevre bir tümsek oluşturdular. “Bak gördünüz mü?” dedi annem eğer siz düzeltmeye kalkışsaydınız, belki işlerini daha zora sokacaktınız.”

 

 

Şimdi içerden çıkan karıncanın ağzında, ölü bir karınca vardı. Muhtemelen biraz önce ben bastığımda ölmüştü:( Dışarı çıkarıp bıraktı ağzındaki ölü karıncayı.  Dışardaki diğer karınca aldı ağzına onu ve yuvadan, onların boyutuna göre düşündüğümüzde oldukça uzak bir yere bıraktı.

 

 

 

Başka bir karınca, yine yuvadan epeyce uzakta, kendinden büyük bir ayçiçeği kabuğunu taşıyacağım diye uğraşıp duruyordu. Yalpalaya yalpalaya minik toprak tepeciklerini ya da bir çöp engelini aşmaya çalışırken, ‘ki, yoluna çıkan bu engeller onun boyutuna göre koca bir tepe, ya da yüksek bir duvardan atlamak gibi olmalı diye konuşmuştuk aramızda’ ağzından düşürüyor sonra dönüp, tekrar ağzına alıyor bu kez tersine sürüklemeye çalışıyordu.  Kıyamamış,  hem karıncayı hem de yükünü yuvaya kadar taşımak istemiştim ama annem yine uyarmıştı, onun hayatına karışma hakkımın olmadığı konusunda…  Şaşkın şaşkın bir sağa bir sola gidip gelen sonra dönüp başka tarafa giderek yuvadan iyice uzaklaşan, bir türlü  yolunu bulamayan ‘ya da belki de bize öyle gelmişti. Kimbilir belki de bambaşka bir nedeni vardı bu şekilde yürümesinin’ ona da yuvanın yolunu göstermek için yaptığım hamle Annemin uyarısıyla son bulmuştu. Karınca da sonunda yuvasına ulaşmıştı…

 

 

………………………………..

 

 

Ben karıncalara yardım etmek isterken onlara zarar verecebileceğimi düşünmemiştim.  Çoğu zaman, istemeden de olsa bizden başka canlıların yaşamlarını zora sokuyoruz.

 

 

En kötü en bencilce olanı ise; evrenin tek hakimi görüyoruz  biz insanoğlu kendimizi. Kendi çıkarlarımız uğruna diğer canlılara yaşam hakkı tanımıyoruz…

 

………………………………….

 

 

Nerden mi çıktı şimdi bu post..?

 

 

  Birkaç gün önce, James Cameron’ın son  bilimkurgu filmi AVATAR’ı izledim 3 boyutlu olarak...  İnanılmaz güzel bir gezegende yaşayan, 3 metre boyunda insana benzeyen, kötülük nedir bilmeyen  yaratıkların ve üzerinde yaşadıkları gezegenin, insanoğlunun bencilce ve  acımasızca, çıkarları için gözünü kırpmadan  yok edilişi anlatılıyor.

 

 

Filmin Konusu: Film 22. yüzyılda küçük bir gezegen olan Pandora'da geçen olayları anlatıyor.   Na'vi kabilesi olarak adlandırılan mavi tenli, dev hümanoidlerin le, insanlar tarafından üretilen hibrid insanların bulunduğu Pandora'ya gitmeye gönüllü olan felçli bir askerin müthiş hikayesini anlatıyor.

 

 

……………………………………….

 

 

Evrende başka canlıların da varolduğunu ve onların da, bizim kadar yaşam hakları olduğunu düşünmemizi sağlayan çok ama çok güzel bir filmdi.  Bunun dışında karıncalarla ilgisi yok:))