BİR VARMIŞ BİR YOKMUŞ

Evvel zaman içinde kalbur saman içinde, develer tellalken, pireler berberken, ben babamın beşiğini tıngır mıngır sallarken...

Ülkelerden bir ülke varmış. Kral seçimi yapılacakmış bu demokratik ülkede. Haber salınmış dört bir yana, tellallar çıkmış seçim olacağını halka ilan etmek için.

Toplansın ahali demişler, şu gün meydana. Bir beyaz güvercin uçurulacak, o güvercin kimin kafasına konarsa ülkenin kralı o olacak.

Neyse efendim... Gelmiş çatmış seçim günü. Halk toplanmaya başlamış meydanda.

"Ustam hadi gel! Biz de gidelim. Bakarsın bizim kafamıza konar güvercin." demiş demirci çırağı ustasına.

"Be hey şaşkın çırak! Uçacak uçacak da, bizim garip kafalarımızı mı bulacak koskoca ülkede güvercin konmak için?" demiş usta.

Israr etmiş fukara çırak "Ustam ustam belli mi olur? Hadi gidelim ne olur..? demiş.

Usta uymuş çırağın aklına, düşmüşler yola. Giderlerken, "Ustam!" demiş çırak "Diyelim ki kuş geldi kondu senin kafana, oldun kral. Ne yapardın bu ülke için?"

"Git işine deli oğlan." demiş usta. "Kral olmak kim, ben kim ?"

"Deyiver bi yol ustam. Kuş bu, bilir mi ki kimin kafasına konmak gerek. Geldi kondu kafana ne yapardın ülke için..?"

Hayal bu ya kaptırmış kendini usta. Başlamış anlatmaya "Ben kral olsam; önce vergileri kaldırırdım. Ülkede açlığa sefalete son verirdim. Herkese bir tarla, ekmesi için tohum, başlarını sokacak ev verirdim. Herkesin özgürce fikrini söylemesine izin verir, bu yüzden kimseyi cezalandırmazdım. Kanun karşısında saraydaki vezirle, gariban bir kul eşit olurdu. Ülkemde huzur ve adaleti temin için ne gerekirse yapardım." Abartarak iyice, ülkesi ve halkı için yapacağı güzellikleri sıralamış durmuş daha epeyce…

"Eee..."  demiş. "Şimdi de sen söyle şaşkın çırak. Sen ne yapardın bu ülke ve halkın için, kuş gelse senin kafana konsa?"

"Ben..." demiş çırak, "Ben anlamam öyle haktan hukuktan. Ahh! ben bi kral olsam var yaa! Ne bakacak mışım kullarımın gözündeki yaşa? Anasını ağlatırdım herkesin hem de. Vergi üstüne vergi koyardım. Gözlerini açmalarına fırsat tanımaz, yeter dedikçe biraz daha yüklenirdim üstlerine. Fikir özgürlüğü falan da anlamam ben. Canımı sıkacak bir şey söyleyeni atardım zindana. Daha da canımı sıkarlarsa emrederdim, kimse cenazesini kapıdan çıkarmayacak bacadan çıkaracak diye." Çırak da abarttıkça abartmış halka yapacağı daha ne kadar zulüm varsa aklına gelen, sıralamış da sıralamış.

Gelmişler meydana. Vezir çıkmış yüksek bir yere, elindeki beyaz güvercini uçurmuş halkın üstüne doğru. Kuş uçmuş uçmuş uçmuş, gelmiş çırağın kafasına konmuş.

Çırak omuzlara alınmış alkışlarla. "Yaşasın kralımız!!!" sesleriyle inlemiş yer gök.

Gel zaman git zaman, kral vergi üstüne vergi koymaya başlamış. Halk vergi vermekten kendi geçimine para ayıramaz olmuş. Ülkede adaletsizlik almış yürümüş. Rüşvet, yolsuzluk, hırsızlık, arsızlık ne ararsanız varmış. Kısacası halkın anası ağlıyormuş. Lakin kimse kralın karşısına çıkıp da ülkede durumun kötü olduğunu söyleyemiyormuş. Çünkü kim ağzını açıp bir şikayette bulunmaya kalksa, ya kafası vuruluyor, ya zindana atılıyormuş. Bütün bunlar yetmiyormuş gibi telalları salmış ülkenin dört bir yanına, buyurmuş ki, bundan gayri kimse cenazesini kapıdan çıkarmayacak, bacadan çıkaracak.

Halkın iyice sabrı taşmış. "Her şeye katlandık ama bu kadarına dayanamıyoruz. Ölülerimizi bacadan çıkarırken çok zorlanıyoruz. Kolu bacağı kırılıyor zavallı mevtaların. Artık bıçak kemiğe dayandı. Ne yapsak da hiç olmazsa bundan kralı vazgeçirsek demişler.

Düşünmüşler taşınmışlar sonunda, "Kralın bir ustası vardı. Dinlese dinlese onu dinler. Gidelim derdimizi ona anlatalım.” demişler.

Usta halkın şikayetlerini dinledikten sonra çıkmış kralın huzuruna. "Haşmetli kralım... Böyleyken böyle..." demiş. "Artık sabrı kalmadı zavallı halkın. Çok şikayetçiler. Bari ölülerini müsade etsen de kapıdan çıkarsalar…”

"Olmaz!!!"  demiş kükreyerek kral. "Sen Allah’tan iyi mi biliyorsun bu halk için neyin iyi olduğunu? Hatırlıyor musun Kral seçimi yapıldığı gün meydana gelirken konuştuklarımızı? O gün sen de, ben de bu ülke ve halkımız için neler yapacağımızı sıralamıştık. Allah, bizim nasıl bir kral olacağımızı biliyordu. Güvercin senin kafana da konabilirdi ama geldi benim kafama kondu… Demek ki bu halk için en iyi kral benim...

Sevgili Arkadaşım Dr. Gül Uysal’ın anlattığı bu masalı aklımda kaldığı kadarıyla yazıp, sizlerle paylaşmak istedim.