BUGÜN BAYRAM (MIŞ)

 

 

Bugün bayrammış; peki, hani benim kırmızı rugan pabucum?  hani şu bilekten bağlı kıpkırmızı,yatana kadar ayağımdan çıkarmadığım nerdeyse onunla yatacaktım da Annemin  kızdığı “onunla yat bari” diye.  İsteksizce çıkarıp elimle silip parlattığım ve yatağımın kenarına dikkatlice yanyana koyup ona bakarak uyuduğum.  Ya;  Annemin diktiği minik kırmızı çiçekleri olan bol büzgülü, belinde arkada kocaman bir fiyonk olacak biçimde bağlanan kemeri olan karpuz kollu,bebe yakalı  bayramlık elbisem…

 

 

 

 

Sabah uyanır uyanmaz arardı kayınvalidem “nerde kaldınız kahvaltı hazır sizi bekliyoruz” diye de daha ortalığı toparlamadan palas pandıras çıkardık evden geç gittik diye zılgıtı yememek için.  Akşama kadar otururduk orda, “biz artık kalkalım” derdim,  “ne acelen var ayol?”  derdi.  “Daha Anneme gitmedik Anneciğim” dediğimde “hıı” derdi ya, yüzüme bakmadan ama sonra hiç ben öyle dememişim gibi başka ikramlar sokardı araya, ya da yakın akrabaları gezmeden bırakmazdı bizi annemle bayramlaşmak için. Ne zaman “biz artık kalkalım Annem bekler” desem “hıı” der ama yine birşey demedim farzeder  “hadi çocuklar acıkmıştır birşeyler hazırlayalım” derdi mesela… Ve biz her bayram bitişik apartmanda oturan Anneme akşam geç vakitte gidebilirdik bayramlaşmaya…

 

 

 

 

 

Ya Annem; her birimizin sevdiği şeyler ayrı ayrı hazırlanırdı. (Kayınvalidem de bu konuda çok becerikliydi. On çeşit hazırlasın onunu da yemesin çocuklar, onbirinciyi hazırlarken “off” bile demez, hiç üşenmezdi. ) Daha kapıdan girer girmez kayınvalidemlerde sanki akşama kadar aralıksız tıkınmamışız gibi, ayakkabılarımızı çıkarır çıkarmaz doğru mutfağa girerdik sıraya dizilip. Herbir tencerenin kapağı açılır yemekler kontrol edilir sarmalar üstünden tırtıklanır sonra baklava  kalite kontroldan geçer, öyle girerdik salona…

 

 

 

 

Ya şimdi; Hani benim Annem Babam Kayınvalidem Kayınpederim..?  Ne çok kızardım bazı şeylere ve ne boş, çocukça şeylere üzülür müşüm.  Bayram sabahlarında öğlenlerinde akşamlarında sakiniz şimdi. Kimse  “çabuk gelin kahvaltı hazır” demiyor.  Ben kızmıyorum  ”Ama benim de iki küçük çocuğum var. Her istedikleri an orada olamam ki. Benim de yapmam gereken işlerim, gelecek konuklarım var. “ diye…

 

 

 

 

Ahh keşke, keşke dönebilsem o bayramlara o kalabalık bayram sofralarına, yine, ahh ne güzel olurdu…

 

 

 

                                                   BAYRAMINIZ KUTLU OLSUN