ANNE OLMAK 2

 ANNE OLMAK    2. Bölüm

Sevgi teyze ve İsmail amca Sarp'ı evlat edindiklerinde bebeğin ellerindeki, kollarındaki yanık izleri henüz geçmemişti. Anneleri ev işlerine gittiği için evde kardeşleri tarafından bakılan çocuğun üstüne sıcak çaydanlık devrilmişti, neyse ki kalıcı iz bırakacak yarası yoktu.

 Çocuğu yuvadan alıp mutluluk ve heyecanla biraz da neler yaşayacaklarının bilinmezliğiyle tedirgin evlerine geldi karı koca. 

Daha önce evlat edindikleri ama annenin pişmanlık içinde yalvarışlarına dayanamayıp geri verdikleri bebek için hazırladıkları odaya yerleştirdiler bebeği. Önceki acı deneyim nedeniyle alışmaktan korkuyorlardı. Yeniden bağlanmaktan ve kaybetmekten.

İhtimam ve sevgiyle büyüttüler Sarp'ı. Hayret edilecek bir derecede Sevgi teyzeye benziyordu. Kendi çocuğu olsa bu kadar olurdu ancak. Kaşları, gözleri, dudakları tıpatıp Sevgi teyzeydi. Öyle ki, İsmail amca, “Hiç mi benden bir şey almamış, herkes Sevgi’ye benzetiyor oğlumu. Bak aklıma kötü kötü şeyler geliyor, fena olacak sonra.” diye takılırdı arada.

 Sarp okula başladığında Sevgi teyze oğlunu okula ve tenis, müzik, spor ve diğer bin çeşit kursa yetiştirmek için kırk yaşından sonra ehliyet aldı. 

İleride sorun çıkmasın diye mahkeme kararıyla İsmail oldu Ahmet amcanın adı. Sevgi teyzenin ismini değiştirmesine gerek yoktu. Çocuğun öz annesinin ismi de Sevgiydi tesadüfen.

Sarp yedi sekiz yaşlarındayken bir gün ağlayarak geldi eve. “Ben sizin çocuğunuz değil miyim? Öyle söyledi Emre.”

 Sokakta oyun oynarken arkadaşıyla kavga etmiş çocuk da ona, “Sen evlatlıksın bi kere, onların çocukları değilsin.” demişti canını yakmak için. 

Oturup konuşmuş ikna etmişlerdi oğullarını ama anlaşılan tekrar benzer olaylar yaşanacak gibi görünüyordu. 

Karı koca ani bir kararla Ankara’daki tüm düzenlerini bozdular bu olaydan sonra. İsmail amca emekli oldu. Evlerini sattılar ve İzmir’e yerleştiler, en yakınları dışında herkesle ilişkilerini keserek. 

Bir süre biz de hiç haber alamadık onlardan. Ancak birkaç yıl sonra Ankara’ya ziyarete geldiklerinde görüşmüştük.

Aradan yıllar geçmişti. Sevgi teyze bize geldiği bir gün Sarp’la ilgili endişelerini, üzüntülerini anlatmıştı anneme uzun uzun…

Çok yakışıklı bir delikanlıydı artık Sarp. Üçüncü olmuştu bir modellik yarışmada. O zamana kadar uyumlu saygılı bir çocukken, çok hızlı yaşamaya başlamıştı. Anne ve babasını hiç dinlemiyor sabahlara kadar eğlenip eve sarhoş geliyordu. Arkadaş grubu hiç güvenilir değildi. “Motosiklet istiyorum.” diye tutturmaya başlamıştı. Buna asla izin veremezdi Sevim teyzeler çünkü biliyorlardı ki diğer arkadaşları aralarında motosikletle hız yarışları yapıyorlardı. Karı koca ne yapacaklarını şaşırmışlardı.

 Oğullarına nasıl ulaşacaklarını, onu nasıl yola getireceklerini bilemiyorlardı. Bir gün yine motosiklet istiyorum diye bir kavga çıkarmış, kapıyı çarpıp çıkmıştı evden. 

Gece yarısıydı hastaneden aradıklarında. Bir arkadaşıyla birlikte bindikleri motosikletle hız yaparlarken kaza geçirmişler. Sarp daha hafif ama arkadaşı ağır yaralanmıştı… 

Sonunda karı koca uzun uzun konuşmuşlar ve Sarp’a evlatlık olduğunu söylemeye karar vermişlerdi. Böylelikle ailesini bulup kardeşleriyle tanışır, içinde bulunduğu çevreden biraz uzaklaşır diye umuyorlardı.

Devamı Var…

nurten y tartaç