BİZE NELER OLUYOR???

 

 

Çanakkale’ye gittik oğlumun kesin kaydı için.Selde…

 

Nasıl birşeydir bilmiyordum önceden. Duyuyorduk sadece sele kapılmış selde kaybolmuş insanların  haberlerini. Neler hisseder ki insan kendini azgın suların ortasında buluverince?  LEYLAK DALI arkadaşım yazmış “sele kapılan anlar sele kapılanın halinden”diye.Doğru söylemiş, çok doğru.

 

Bandırma’ya yaklaşmıştık,Uyumuşum. O ara, eşimin sesiyle, panikle uyandım “Bu ne biçim yağmur? Hiçbir şey göremiyorum” diyordu. Daha önce hiç bu denli şiddetli bir yağmur görmemiştim. Karadeniz’den gelirken bir kez çok şiddetli bir yağmura tutulmuştuk. Silecekler yetişmiyor ve yol görünmüyordu yağmurdan. O da çok zor bir yolculuktu ama bu seferki daha farklıydı. Göz gözü görmüyordu. Araba farları bile seçilmiyordu nerdeyse. İnanılmaz şiddetle yağıyordu yağmur, üstelik çamur yağar gibiydi. Bir yerde mola verelim dedik ama TV den yağmurun devam edeceğini duymuştuk.Daha da şiddetlenebilirdi,  ayrıca trafik tıkanmıştı. Süratle ne yapabiliriz diye düşündük ve devam etmeye karar verdik. Bu arada karşı istikametteki yol tamamen yok olmuş,sular altında kalmıştı. Trafik tek şerit gidiş tek şerit geliş olarak devam ediyordu yavaş yavaş.Artık yolun diğer tarafından taşan sel ortadaki yüksek refüjü aşmış bizim tarafa taşıp hızla bu yolu da kaplamıştı.Araba, ortasındaki siyah şeride kadar suyun içindeydi.Bizden çıt çıkmıyordu babamızın dikkatini dağıtmamak ya da moralini bozmamak için. Önümüzde giden kamyona iyice yaklaştık çok tehlikeli bir biçimde.Onun yardığı sulardan gidiyorduk.Arabamız   düz gitmekte zorlanıyor karşıdan gelen arabalara doğru kayıyordu.

 

Nasıl olup ta  o yolu kazasız belasız atlattığımızı bilmiyorum. Daha sonra kendimize gelebilmek için mola verdiğimizde hala inanamıyorduk oradan kurtulmuş olduğumuza çünkü selin geldiği tarafta küçük arabaların yanısıra bir tır ve bir kamyon nerdeyse yan yatmış olarak suların ortasında kalmıştı.Ani bir kararla yola devam etmeye karar vermiştik. Sonu çok kötü olabilirdi.

 

Biz ucuz atlatmıştık ta…

 

Haberleri takip edemedim sadece kaldığımız odada, TV de, İstanbul’da sel baskınından bahsediyordu.30 dan fazla insanımızı kaybettiğimizi ve hasarı daha sonra öğrendim.

 

Siirt Eruh’ta 5,Çukurca’da 2 askerimizi kaybettik bir de ne acı ki.Biz açılıp saçılırken…Açtık sonuna kadar bağrımızı ve kollarımızı  pkk rahat hançerlesin diye.

 

Detaya girmiyorum. Şöyle bir  blogları dolaşayım dedim ve hemen hemen her arkadaşımın bu konuları ele alıp  duyarlılıkla yazdıklarını gördüm. Söylenecek her şeyi söylemişler…

 

Benim merak ettiğim… Ne merakı? Kahrolduğum hatta öfkeden çıldırdığım şey, tüm bunlar yaşanırken, gencecik 7 ana kuzusu, yan gelip yatmak yerine can verip yatarken kara toprağa, hem de bizim için, bizim ülkemizi savunmak için…

 

Ülkede bir sel felaketi olmuş ve onlarca can bu selde yok olmuşken…

 

Hani biz öyle bir ulustuk ki, Komşusunun cenazesi varken düğün yapmayı kendine yakıştırmaz iptal ederdik.

 

Komşumuz açsa, bir tas çorbamız boğazımızdan geçmez.Yarısını onunla paylaşırdık.

 

Hani yüksek sesle kahkaha bile atmazdık,arkadaşımızın sorunu var, zoruna gider diye.

 

Yeni giyisilerimizi giyerken ya onda yoksa diye üzülürdük.

 

Biz ne kadar kazancımız olduğunu bile söyleyemezdik,komşunun durumu iyi değilse.

 

BİZE NELER OLUYOR ARKADAŞLAR???

 

Biz ne zaman bu hale geldik? Bu kadar duyarsız,bu kadar acımasız.Biz ne zaman bu kadar vurdumduymaz olduk.

 

Yoldan yeni geldik çok yoruldum hemen yatıp dinlenmek istedim ama haberleri takip edemedim bir bakayım son durum nedir? Dedim.

 

Haber göremedim,şehitlerimizle ilgili ve sel felaketiyle…

 

Ne mi gördüm? Diziler devam her zamanki gibi.

 

Bir de;Star’da İbrahim Tatlıses ve Konuğu. Türkücü bayanın adını bilmiyorum ama vur patlasın çal oynasın alkışlar tempolarla kürtçe bir türkü söylüyordu.Kürtlerle ve Kürtçeyle asla hiçbir sorunum olamaz.

 

 

Ama bu vurdumduymazlık bu aymazlık bu terbiyesizlik… Böyle bir günde neyi kutluyoruz???