Zordur bazen,
ölümüne bir çaba ister yaşamak
Tutunabilmek için hayata, yol bulup, nefes alabilmek için bir nebze, parçalamak gerekir sert kalıpları kimi zaman.
Ve, iste yeter ki... Azmin önünde durabilecek güç yoktur
Çanakkale'den döndüğümde bu şekilde buldum çiçeğimi. Öyle sevdim, öyle taktir (!) ettim ki gayretini, önce fotoğraflayıp sonra değiştirdim saksısını :))
gerçekten de bende şaşkınlıkla baktım fotoğrafa ! çok güzel yeni bir yavru doğmuş
YanıtlaSilHer koşulda yaşama tutunmayı bilmek gerektiğini hatırlatıyor saksının hali. Bu arada perdelerine bayıldım. El emeği değil mi?
YanıtlaSilSevgiler...
Perdelerde güzelmiş,ayrıca görüntülenmeyi hakediyorlar sanki :))
YanıtlaSilNesrin ; evet yeni bir yavru doğdu, engelleri yıkarak :)
YanıtlaSilSevgiler
aysema ; çok doğru, her koşulda hayata tutunmayı bilmek, pes etmemek gerek. Bu küçücük bitki bize bunu hatırlatıyor sanki :)
YanıtlaSilPerdeler benim eserim, teşekkürler :)
Sevgiler
Asortik Krep ; teşekkürler canım :)
YanıtlaSilSevgiler
Ferhat askindan daglari delmis ya senin cicek de senin hasretinden saksiyi yarmis. Hayran olamamak elde degil.
YanıtlaSilO saksinin altina koydugun tabaklarin aynisi bende de var:)
Ay özlemisim ben blog okumayi da haberim yokmus!
Sevgili Çınar hanım
YanıtlaSilçiçeğinizi görünce kendimden utandım:(
canımı sıkan şeylere ne de çabuk pes etmişim diye....
sevgilerimle