Ne vakit hüzünlense bakışlarım,
tükense umudum,
karalar bağlasa, ağlasa gönlüm,
Bir sarı çiçek görürüm,
minicik.
İki taş arasından sıyrılıp çıkıvermiş.
Boyuna bakmadan meydan okur hayata.
İşte o zaman,
utanırım kendimden...
Dikleşir omuzlarım, yeşerir umudum,
yeniden başlarım.
n y tartaç
Sarı çiçekler büyük bir ormanın, dağın, kırların özgürlük savaşçıları gibidir gerçekten.
YanıtlaSilHepimiz utanırken onlardan, utanması gerekenler ne yaparlar?
Çok güzeldi,
Sevgilerimle..
JİVAGO; Onlar (utanması gerekenler) sarı çiçekleri koparırlar...
YanıtlaSilSevgiler
Bu yazı tam örnek alınmalık...
YanıtlaSilBu arada ben de geldim yeniden :)
Umutlarımızın yeşermesi için doğaya bakmak gerekiyor değil mi Çınar'ım? Çok iyi geldi, teşekkürler...
YanıtlaSilBugday Tane'm; hoşgeldin, yeniden aramızda olmana çok sevindim.
YanıtlaSilSevgiler
aysema'm; kurumuş dallara baharda can veren Yaradan bizi de görecektir elbette. Yeter ki umudumuz tükenmesin...
YanıtlaSilSevgiler
Yaşama tutunmak için bu küçük ve güzel şeylere ihtiyaç var.Önemli olan iki taşın arasından çıkan çiçeği görmek.Onu görmeyenler var.Hep görenlerden olalım Çınar'ım.
YanıtlaSilSevgiler:)