Bir, Evimin Soyulmadığı Kalmıştı :(((

 

 

Şimdi, blogumu sürekli takip eden arkadaşlarım diyecek ki,   “mıknatıs gibi çekiyorsun, her bela da seni buluyor”

 

 Kabus gibi -  Dolandırıcıma   postlarımdaki gibi…   “E haklılar buluyor valla ne diyebilirim..?”

 

Cenazeye gitmiştik çarşamba  günü, sadece iki buçuk saat yoktuk evde.

 

 

Döndüğümüzde,  kapıyı  açmak isterken kilit yuvası elimize geldi.  Alttaki ikinci kilidi açmak istediğimizde de oldu aynısı .

 

 

“Hırsız  uğraşmış ama açamamış, bir ses duydu kaçtı herhalde”  diye düşündük.  Kapı kilitliydi ve  herhangi  bir zorlama izi  de yoktu çünkü.   Yönetime haber  verelim sonra da   çilingir çağırıp açtıralım dedik.   Bu arada; biz güvenlik görevlisi olan bir sitede oturuyoruz güya…

 

 

“Polis çağırmamız gerekiyor, girmiş olabilirler” dedi yönetimdekiler.  Bir saatten fazla kapının önünde polisin gelmesini bekledik. Polis gelince, çilingir kapıyı açtı.

 

 

O ana kadar hala, girmiş olabileceğini kabul etmiyordum.  Öyle ya;   kapıda herhangi  bir iz yok,   hem neden geri kilitlesinler ki kaçarken…

 

 

 

 

 

 

Öyle değilmiş işte.  Artık kapıyı zorlamak falan gerekmiyormuş tertemiz çalışıyorlarmış (!) Kilit yuvasını yerinden çıkarıyor, sonra  da, küçük bir maymuncukla açıveriyorlarmış.  Giderken de saygılarından olsa gerek, kapıyı tekrar kilitliyorlarmış.  Hırsız  girmesin diye herhalde (!)

 

 

Kapı açıldığında,  antrede yere atılmış paltoyu gördüğümde şok geçirdim. Bir süre kapının önünde öylece kalakaldım.

 

 

Mutfak ve salon hariç  (salonda sadece bir çekmece ve bir dolabı karıştırmış. ) evde karıştırıp dağıtmadık yer bırakmamışlar.  Mert’in odasındaki kitaplık bile dağıtılmıştı,  Alper’in odasında  gardrobu karıştırmışlar.

 

 

Yatak odamızda   gördüğüm manzara dehşet vericiydi.  Açılmadık dolap, yerlere fırlatılmamış hiç  bir eşya  kalmamıştı. Herbir çekmece yerinden çıkarılmış içi yerlere saçılmıştı.  Önemli evrak ve belgeleri dosyalarından çıkarıp herbirini başka bir tarafa atmışlar.  Neler hissettiğimi anlatamam…

 

 

Polislerin dediğine göre; eğer altın ya  da başka  kıymetli ziynet bulsalarmış bu kadar dağıtmazlarmış. Bulamayınca, sinirlenenip  bu hale getiriyorlarmış.

 

 

Yalnızca beş altı tane altın zincir ucuyla iki yüzük bulabilmişler ziynet olarak, neyse ki. İmitasyon takı çekmecemi yere boşaltmışlar, onlara tenezzül etmemişler tabii ama onların arasındaki zinciri gözden kaçırmışlar.

 

 

Yeni aldığımız, 22 inch bilgisayar monitörü ve  en çok üzüldüğümüz de, üniversitede okuyan  bir kız öğrenciye vereceğimiz laptopu çalmışlar.

 

 

Önce polisler tutanak tuttu ve hiçbir şeye elimizi sürmememizi, olay yeri inceleme ekibi geleceğini  söyleyip gittiler.

 

 

Yaklaşık iki saat sonra olay yeri inceleme ekibi geldi. Bizim parmak izlerimizi aldı. Bazı eşyalarda da parmak izi tespit etmek için inceleme yaptı.

 

 

  

 

 

 

 

 

Onlar da gittikten sonra karakola gittik.  Bir saat te orda,  ifade vermek için bekledik. Gece 10 da eve döndük.

 

 

Madur edilmiştik, incinmiş zarara uğramıştık, üstüne bir de saatlerce bürokratik işlemler için yorulduk.  Bunun dışında;  polisin, kibar anlayışlı güler yüzlü yaklaşımını belirtmeden geçemeyeceğim…

 

 

Beni en çok ne yaraladı biliyor musunuz..?  Çalınan eşyalarımız nedeniyle uğradığımız zararın çok çok ötesinde;  kendimi en güvencede hissettiğim yere, evime, yabancı birilerinin,  rızasız hoyratça girmiş ve en özelime, en mahremime tecavüz etmiş olması…  İşte bunu hazmedemiyorum…