Gittim Gördüm Geldim Ama…

 

Çanakkale’ye gittik, Oğlumun GSF sınavı için. Kazandı mutluyuz…

 

 

Boş bulduğumuz her anı zaten çok sevdiğimiz Çanakkale’yi, civarını ve elbette yine Gelibolu’yu gezerek değerlendirdik. Her zerre toprağının şehit kanıyla sulandığı o toprakları yere basarken incinecekler korkusuyla gezdik, gururla bir o kadar da ezik… Her gidişimde, kendimi dünyadan soyutlanmış hissettiğim o yerleri gezerken yine aynı duyguları hissettim.

 

 

Dünyada sadece birkaç yerde bulunan boğazlardan birinde, eşşiz güzellikteki doğanın kucağında sessizce ama aynı zamanda çığlık çığlığa yatıyorlardı. Sessiz çığlıklar atıyorlardı, çünkü hepsi daha ana kuzusuyken,vatan uğrunda gözlerini kırpmadan ölüme gitmişlerdi. Oysa uğrunda ölümü hiçe saydıkları değerler pervasızca yok ediliyordu.

 

 

Sadece bizim değil diğer ülkelerin de, bazıları 17 yaşında olan şehitleri  aynı topraklar üzerinde yanyana koyun koyuna yatıyorlar.

 

 

Büyük Atatürk’ün söylediği gibi;

 

 

“BU MEMLEKETİN TOPRAKLARI ÜSTÜNDE KANLARINI DÖKEN KAHRAMANLAR :
BURADA DOST BİR VATANIN TOPRAĞINDASINIZ. HUZUR VE SÜKUN İÇİNDE UYUYUNUZ.
SİZLER MEHMETÇİKLERLE YAN YANA, KOYUN KOYUNASINIZ.
UZAK DİYARLARDAN EVLATLARINI HARBE GÖNDEREN ANALAR ;
GÖZYAŞLARINIZI DİNDİRİNİZ, EVLATLARINIZ, BİZİM BAĞRIMIZDADIR.
HUZUR İÇİNDEDİRLER VE HUZUR İÇİNDE RAHAT RAHAT
UYUYACAKLARDIR. BU TOPRAKTA CANLARINI VERDİKTEN SONRA ARTIK
BİZİM EVLATLARIMIZ OLMUŞTUR.
ATATÜRK 1934”

 

 

Selam getirdim; Seddülbahir’den Şehitler Abidesi’nden Arıburnu Conkbayırı Alçıtepe Büyük Ve Küçük Anafarta’dan kısaca tüm Gelibolu’dan…

 

 

Gördüklerimi sizlerle paylaşmak için yüzlerce fotoğraf çektim ama fotoğraf makinamın hafıza kartı bozuldu. Çektiklerimi bilgisayara aktaramıyoruz:( Sorunu halletmeye çalışıyoruz. Umarım başarabiliriz.

 

………………………………

 

Bari, bir yol hikayemizi anlatayım;

 

 

Dönüşte yemek yemek için Bandırma’da mola verdik. Nerde yesek diye aranırken Karadeniz pidecisi yazan bir lokanta gördük.

Eşim “Güzel olur Karadeniz pidesi” buraya girelim dedi.

“Tamam” dedik girdik oturduk.Karıkoca ve oğullarının işlettiğini anladığımız pidecide. Kadın kasaya bakıyordu.Oğulları olduğu anlaşılan bey fırının başındaydı ve baba da masalara bakıyordu.

 

Adam” ne istersiniz “diye geldi masamıza.

Mert (Büyük oğlum) “Pide ne kadar?”

Adam ”Boyu mu, Fiyatı mı? ”

 

Bakakaldık adamın yüzüne, gülmemek için kendimizi sıkarak. Pidenin boyunu sormak hiç aklımıza gelmemişti.

 

 

Sonra; Başka masaya gelen müşteriye servis açmaya başladı bizim Karadenizli. Tabakları koyarken  bir taraftan da eşine çıkışıyordu ” Nerde bu masanın çatal bıçakları” diye.

 

Masadaki bey “Elinizde ya, çatal bıçaklar” 

 

Daha bitmedi:)

 

“Bakar mısınız? “ dedi eşim.

Adam, baktı baktı… Ve arkasını döndü başka tarafa gitti. Artık burda koptuk. Bastık kahkahayı…