24 Ocak 2015 Cumartesi

KEŞKE ONLARIN DA ZAYIF OLSAYDI KARNELERİNDE



Karne günüydü ya dün. Dikkatimi çekti çöpü didikleyen küçük.

Benim hep dikkatimi çeker sokaktaki çocuklar zaten. Elimden onlar için birşey yapmak gelmez ama. Hepimiz gibi...

"Okula gidiyor musun?" dedim

"yoo!"  dedi. Anlamsız, saçma sapan, salakça bir soru sormuşum, sanki sorduğum sorunun cevabını bilmemekle ayıp etmişim gibi...

"Ama..." dedim, "okula gitmen gerekmez mi?"  Dünyanın en saf yaratığına bakarmış gibi çipil çipil mavi gözlerini dikti yüzüme. Alnına yapışmış saçlarını kirli elleriyle itekledi arkaya doğru. Kirden kalıplaşmış, sert saçlar ısrarla yine yüzüne düştü. Saçlarının arasından gözlerini kırpıştırarak, birkaç saniye sessizce bakmaya devam etti yüzüme. Sonra yere indirdi bakışlarını. Bir ayağını, 'olmayan' birşeyi eziyormuş gibi sağa sola oynatarak asfalta bastırdı güçlüce. Başını kaldırmadan;

"Ben istiyom da..." dedi, "Bu işleri kim yapacak?"

"Baban yapar, sen okula gitmelisin. Di mi?"

"Babam da yapıyo teyze... Annem de... " 

Kaldırıma oturmuş kucağındaki bebesinin ağzına birşeyler tıkıştırmaya çalışan genç kadını gösterdi işaret parmağını uzatarak.

Kadın da görmüştü konuştuğumuzu. Kızmış olmalı,

"Gel lan buraya! " diye bağırdı uzaktan. 

Çocuk kısa bir süre, birşey söylemek ister gibi baktı yüzüme. Sonra hızla uzaklaştı yanımdan...

Birşey... çok şey söylemek istedi o gözler.

Söylemek istediklerinin ana fikri: Bu toplum, bu ülke, bu devlet ve şartlar, bana sunulan imkanlar;

 okula gitmek için şans tanıdı da ben mi gitmedim?

 Bırakın okula gitmeyi, çocukluğumu yaşayabildim mi? 

Herşeyi bırakın, insanca yaşama hakkım var mı ki benim..? 

Demek istemişti sanırım, o birkaç saniyelik bakışla ...



7 yorum:

sevdicann dedi ki...

çok üzülüyorum bu çocuklar için.:( içim hiç rahat değil ne yapmalı: (

Çınar dedi ki...

sevdicann ; ne yazık ki birey olarak onlara kökten çözüm bulmak olanaksız. Bu toplumsal bir yara ve yönetenler kanunlarla çözümler bulmalılar. Oysa bizim ülkemizde kanunlar ve yasalar çözüm üretmekten çok uzak.:(

Sevgiler

Adsız dedi ki...

çok üzüldüm, şükredecek o kadar şeyimiz varki...sevgiler....
http://ciziyorumdikiyorum.blogspot.com.tr

bilge dedi ki...

Okadar çoklarki çok üzülsekte kişisel yardımlarla çözüm üretilmezki sevgili Çınar yasalarımızla((((((((((( her çocuğun okuma hakkı var ama maalesef onları potansiyel iş gücü olarak görüyoruz..sevgiyle kal arkadaşım...

Çınar dedi ki...

nilgün aydın; evet elimizdekilerin değerini bilmiyoruz ne yazık ki. Oysa en insani haklardan mahrum, yaşam savaşı veren milyonlarca insan var ülkemizde ve dünyanın herhangi bir yerinde ...

Sevgiler

Çınar dedi ki...

bilge ; aynen öyle, yasalarımızla bize tanınan hakları elde etmek için bile çok çaba harcamamız gerekiyor ne yazık ki bu yönetim ve yönetenler oldukça.

Sevgiler

icimdeki yolculuk dedi ki...

deldin geçtin içimi :(( şimdiki bebeler en model telefonları beğenmezken sürekli istek ve arzuları bitmezken..diğer yanda küçücük bir bedenler büyük sorumluluklar