ANNE OLMAK 6

 

 

 Çocuk Esirgeme Yurdu’ndan arayan görevli, “Bir sorunumuz var.” demiş.  

Siz Selma’ya koruyucu aile oldunuz ama onun bir yaş büyük bir de ablası var biliyorsunuz. Kardeşi gittiğinden beri ağlayıp duruyor. Yemeden içmeden kesildi. Kardeşini istiyor, hiçbir şeye ikna edemiyoruz.

“Ne yapabiliriz ?” demiş Sevgi teyze ve İsmail amca.

“Böyle olmayacak hastalanacak çocuk, ya Selma’yı getirin ya da ablasını da alın.” demişler.  

Şaşırıp kalmış karı koca ”Bu yaştan sonra iki çocuğa birden nasıl bakarız, ne yaparız..? Onlara bir yuva verelim derken bu işin üstesinden gelemezsek ne olacak? Birkaç yıl sonra genç kız olacaklar ve biz daha da yaşlanacağız, ya iyilik yapalım derken... ” falan diye düşünmüşler, doluya koymuşlar almamış boşa koymuşlar dolmamış ama bu kara kara bakan, buğulu gözlü yavruyu geri vermeye de kıyamamışlar.

 “Neden olmasın? Biz kalkarız bunun da altından, ayırmayalım iki kardeşi.” demişler sonunda ve ablasını da alıp gelmişler eve.

Abla kardeş çok mutlu olmuşlar bir arada olmaktan ama bu sefer de aralarında kardeş dayanışması kurup, karı kocaya hiç yanaşmamışlar hatta cephe almışlar.

Yemek saatinde hazırlanan masaya oturmuyorlar, yemekten sonra mutfaktan kuru ekmek alıp odalarında yataklarının arkasına saklanıp orada yiyorlarmış.

Önceleri ilgilenmiyor görünmüşler olmamış, birlikte yemek yemeleri gerektiğine ikna etmek için yollar denemişler, olmamış. Bir süre masada onlar için de tabak hazırlayıp bırakmaya başlamış Sevgi teyze unutmuş gibi.

Onlar mutfaktan çıkınca iki kardeş gizlice tabaklarını götürüp odalarında yiyorlarmış yemeklerini. Bir gece buzdolabından meyve alıp saklı saklı odalarında yerken izlemişler. Bakmışlar olacak gibi değil, bir psikologa danışmışlar.

 “Çocuk yuvasında yemek salonunda yedikleri için buzdolabı ve mutfak onlara yabancı kavram. Evin her bölümünün onlara da ait olduğunu hissettirin çocuklara.” demiş psikolog.

 Bir gün çocukları almış karşısına uzun uzun konuşmuş, anlatmış Sevgi teyze, “Burası sizin eviniz. Evdeki her şey bizim olduğu kadar sizin de. Bu buzdolabındaki her şey de sizin, istediğiniz zaman istediğiniz kadar alıp yiyebilirsiniz.” demiş.

”Çocuklar bir süre sonra onlarla yemek yemeğe alışmışlar nihayet. Çok uğraşmışlar çocuklara kendilerini sevdirmek, aileden olduklarını hissetmelerini sağlamak için…

*

“Ablası öyle böyle okulda derslerini başarıyordu ama Selma çok başarısızdı. Öğrenme güçlüğü var dedi doktor.” diye anlatmaya devam etti Sevgi teyze...

 

Devamı var

Nurten y tartaç