9 Temmuz 2009 Perşembe

Ya Dostlarım Olmasaydı..?


Antakya’dan arkadaşım geldi dün.  Aynı apartmanda oturuyorduk ama fırtınalı bir dönemin ardından,apar topar memleketi Antakya’ya gitti. Oraya yerleşti.

Annemin ağır sancılarının olduğu dönemde beni hiç yalnız bırakmadı Nejdat.

Bir gün yine Annemin çok ağrısı vardı. Yanından ayrılamıyordum.  Her an bir ihtiyacı oluyordu. Yatmaktan yaralar çıkmaya başlamıştı çeşitli yerlerinde ve sürekli temizlemem gerekiyordu. Tek başıma kaldıramıyordum yerinden zavallı Anneciğimi.

Günlerdir uyku uyumamıştım. Üstelik o gün oğlum  kulak sancısıyla kıvranıyordu.  Gece  yarısı, oğlumla annem arasında koşuşturmaktan bitkin düşmüştüm.  Öyle çaresiz bir anımdaydım ki.  Balkona çıktım.  Yalvarıyordum ağlayarak.  “Allahım ne olur güç ver dayanayım”  diye.

Annemin son günleriydi. Doktoruyla konuşmuştum. ” Bir hafta on gün” demişti. “Daha fazla yaşayamaz”:(  “ Hemen hastanede bir oda ayarlayayım.  Evde birşey olursa çocuklar kaldıramaz.  Anneannelerini çok seviyorlar.”Dedi.  Bir odanın boşalmasını bekleyememişti anneciğim.  (Başka birilerinin yüreğinin yanması  demekti  Odanın boşalması demek) 

İşte o gün nasıl yalvardıysam Allah’a , gece saat 2 de kapı çaldı. Arkadaşım  Nejdat kapıdaydı.  O kadar yardıma ihtiyacım vardı ki!   Hıçkırıklarla boynuna sarıldım.

Gece  arkadaşlarından dönerken ışığımı görmüşler. ” Teyze iyi değil herhalde. Yalnız bırakma” demiş Eşi. ” Sabaha kadar benimle beraber uykusuz bekledi Annemin başında.  Tam zamanında yapılmış bir iyilikti.  Asla unutmayacağım.

Ülkü’m;  Kızını ziyarete gitmişti İstanbul’a .  O sırada daha hastanedeydik . Telefonda dayanamayıp ağlayınca Annem iyi değil diye, kızını bırakıp  hastaneye gelmişti haber vermeden.  Diğer işlerimi yoluna koymam için üç gün kaldı hastanede. Ramazandı  Oruç tutuyordu bir yandan.  Sonra da eve bile uğrayamadan hastaneden bavullarını alıp yaşadığı şehre Ordu’ya hareket etti.

Zehra’cım;  Hastaneye yakın oturuyordu.  Ben çok yorulunca gelip Annemin yanında kalıyor, ben onun evine uyumaya gidiyordum. Hastane yemeği yiyemiyorum diye yemek taşıyordu bana.  Bazen Annemin pijamalarını yıkayıp getirirdi.

Hadiye’ciğim; işini bırakıp, kardeşimin sorununu çözmekte bana yardımcı olmuş, beni oradan oraya taşımıştı.

Ve Nesrin, dayımın kızı; Dayım bypass olmuştu. Ama ben yalnızım diye benim yanımda kalmıştı,Babasını bırakıp.  Ne gerekirse telefon etmem yetiyordu.

Ailem... İki oğlum ve Eşim, ya onlar, onlar olmasaydı?  Eşim, Annem ağırlaştığından beri her iki üç günde bir apar topar bizi hastaneye taşıyordu. Ya da üzüldüğümü yorulduğumu anladığında, işini bırakıp,  geliyor hiçbir şey sormadan sadece yanımda oturuyordu.  Oğullarım, Annemin hastalığı sırasında olgunlaştılar sanki” Anne bizi sakın merak etme.   Biz kendi işimizi kendimiz yapıyoruz. Yemek de yapabiliyoruz.  Sen Anneannemle,  dayımla ilgilen” diyorlardı.

Dostlarımın  ve ailemin verdiği destek, Anneciğimi hayata döndürememişti  elbette ama benim ayakta kalmamı kolaylaştırmıştı.  İyi ki onlar var. Ya olmasalardı ne yapardım?

Dün Nejdat’la  uzun uzun seni andık Annem.  Hatırlamaktan korktuğum içimi yakan birçok şeyi konuştuk. Evet, yine ağladım, o da ağladı.  Ama anneciğim biliyor musun ?  Dün fark ettim ki;  seni anarken, Yaptığın söylediğin bazı şeyleri anlatırken gülebiliyorum da artık.




24 yorum:

Bir Dut Masalı - nUnU dedi ki...

:(((((((
NE KADAR TANIDIK..
VE
NE KDADAR BİLDİK BİR ÖYKÜYÜ TEKRAR ETTİMM BENDE :(((((
RUHTAKİ YARALAR NEDENDİR BİLİNMEZ AMA, HİÇ İYİLEŞEMİYORLAR..
BEN 3 YILDIR ŞİFALANAMADIM HALA VE HALA !
NURLAR İÇİNDE YATSINLAR ÇINARCIĞIM..
ARADA YASLANACAK KUVVETLİ VE YUMUŞACIK DESTEKLERE VARLIKLARINDAN DOLAYI DAİMA MİNNETTAR KALACAĞIZ.
SEVGİLER.. GÜZELLİKLER.....

pembecikolata dedi ki...

Anneniz nur içinde yatsın...Bu kadar güzel ve içten bir dille anlatmanız çok etkileyici...Allah sabır versin, sevdiklerimizle, dostlarımızla kötü,zor günler daha kolay geçiyor...
Blogunuzu ilk ziyaretim çok etkilendim...
Sevgiler

Çınar dedi ki...

birdutmasalı; Canım Allah sana da sabırlar versin. 3,5 yılı geçti Annemi kaybedeli ve evet asla iyileşmiyor yaralar, Onlar bizim en değerlilerimizdi çünkü. Zor zamanlarımızda omuzuna yaslanacağımın dostlarımız hiç eksik olmasın dilerim.

Sevgiler

Çınar dedi ki...

Pembecikolata; Hoşgeldin canım mutlu ettin.
Yorumun için çok teşekkürler. Her zaman beklerim.

Ben de şöyle bir baktım bloğuna, şimdi tekrar gidiyorum:)

Sevgiler

HADİYE dedi ki...

Merhaba Nurtenciğim,

İnsanlar arasından bazılarını dost diye ayırırızya...........Onları farklı kılan aslında bizim yaklaşımımızdır.Onlara yüklediğimiz özelliği göstermeye çalışırlar sadece.

Sende dostlarına verdiğin değerin özenin sevginin karşılığını almışsın.Hatice teyzem nur içinde yatsın inşallah.

Sevgiler*

Çınar dedi ki...

Hadiye'ciğim; Sağol canım, bir ömür süren dostluğun için.

Bence bazı insanlar özeldir. Birçok insana güvenir, dost sınıfına sokarız ama haketmediklerini kanıtlarlar derhal.

Sevgiler

WarhaWk - Cenk dedi ki...

Sevgili Nurten Abla,
Siz iyi bir dost,arkadaş ve verici olduğunuz için;sizi seven dostlarınızın da çok olduğuna inanıyorum.Annenize ve sevdiğiniz
bütün kayıplarınıza rahmet dilerim.
Sevgi ve Saygılar,Cenk

Çınar dedi ki...

WarhaWk; Güzel düşüncelerin ve dileklerin için çok teşekkür ederim canım

Sevgiler

aslan dedi ki...

Merhaba Çınar hanım,dostlarımız
olmasa,yaşamanın kıymet-i harbiyesi
de olmaz.Paylaşmanın iyi ve kötü günde hepimize nasip olmasını niyaz ederim.Rahmetli anneniz nur
içinde,toprağı bol uyusun.Ona ne
mutlu ki,sizin gibi evlatlar,torun
ve dostlar bırakmış.
Eşinize,size ve aileye Sevgiler,
Ali Aslan

Yaşamın kıyısında dedi ki...

Sevgili Çınar,
Evet dostlar ve yine dostlar!
İyi ki varlar.
Senin dostlarında senin iyiliğinin bir karşıtıdır, ayna misali.
Annen, annem ve tüm gidenlerimiz, gitmediler ki,
hep bizimle, yada ben buna inanmak istiyorum.
Sevgi ile ve sevdiklerinle kal...

Çınar dedi ki...

Aslan Bey; Güzel sözlerinize Çok teşekkürler. Ben de dostlarla güzel paylaşımlar dilerim size.

Sevgiler,eşinize selamlar

Çınar dedi ki...

Nur Hanım; Canım benim,teşekkürler.

Ben de, gidenlerimizin aslında hep bizimle olduklarına inanıyorum. Böyle düşünmek rahatlatıyor. Hepsi de nurlarda yatsınlar.

Sen de sevdikleklerinle sevgi ile kal

Kubilay Kızıldenizli dedi ki...

Ahhh dostlar aaaah! Onlar olmasa yaşamın en güzel renkleri kaybolur gider.
Şanslısınız böylesi dostalarınız olduğu için Sevgili Çınar.
Anneniz de huzur içinde yatsın.

Çınar dedi ki...

KUBİLAY KIZILDENİZLİ; Hoşgeldiniz.

Evet; Hayat dostlarla daha güzel daha anlamlı.

İyi dilekleriniz için teşekkürler

Sevgiler

Zeugma dedi ki...
Bu yorum yazar tarafından silindi.
Zeugma dedi ki...

Çok duygulandım.. Çok etkileyiciydi gerçekten.
Duanız ne kadar çabuk kabul olmuş..

Bahsettiğiniz dostlar sayesinde kalmışsınız ayakta ve şu an annenizi anlatırken bazen gülebilmeniz bile onların eseri..
İyi ki varmışlar..
Anneciğinizin mekanı cennet olsun..

Çınar dedi ki...

Zeugma; Çok teşekkür ederim canım iyi dileklerin için. Bu günümü dostlarıma borçluyum gerçekten de...

Sevgiler

aysema dedi ki...

Sevgili Çınar,
Gerçekten etkileyici anlattıkların. Ne yazık ki sevdiklerimiz sonsuza kadar bizimle olamıyorlar. Belki de böyle huzur buluyorlar. Bilemiyoruz. Nur içinde olsunlar.
Ben de annemi yitireli altı yıl oldu. İçimde, yüreğimde yaşıyor artık. Acısı dinmese de yaşam oyalıyor kişiyi bir süreliğine...
İyi ki dostlar, sevdiklerimiz var, bölüşüyoruz onlarla...
Sevgiler...

Çınar dedi ki...

aysema; Hoşgeldin, Senin de başın sağolsun. Nurlarda yatsınlar. Umarım orda huzur bulmuşlardır.
Evet; iyi ki dostlarımız var, ihtiyaç duydukça omuzuna yaslandığımız.

Fıkra Sevenlere dedi ki...

Dostluk iki yönlü bir pencere yada ayna, bakınca hem karşındakini hemde kendini görürsün derler.. Sizi gösterebilen dostların hep olsun, yanınızda olsun.. Duygulu
bir o kadarda tanıdık anlar..

Çınar dedi ki...

Fıkra Sevenlere,Dostlukla ilgili sözlerinize aynen katılıyorum.
İyi dilekleriniz için çok teşekkürler.
Anlaşılan siz de acılar yaşamışsınız:((
Sevgi ile kalın

ramazan dedi ki...

Anne...?Ne kadar güzel bir kelime.Her ne kadar hayatta anne diyemesem de,anne yerine koyduğum ana'ma(babaannem),anne niyetine sarılıyordum.O'nu kaybedince tutunduğum son dal da kırıldı.dalsız,budaksız bir hayat anlatılamıyacak kadar zordur.anneyi kaybedenler de demekki öyle oluyor.
yıllar önce,bir ressam arkadaşa bir fotoğraf verdim.toroslarda bir kayanın başında,rüzgara,tipiye kara dayanmaya çalışmış,tepe kısmında birazcık canlılık belirtisi kalmış bir ardıç ağacı fotoğrafı.arkadaşım bu fotoğrafı yağlı boya tablosu olarak yapıp bana geri getirdi.beraber çalıştığımız memur arkadaş bu faotoğrafı görünce"ah gardaşıım,kendinle mi özdeşleştirdin bu ağacı,hayır sen böyle değilsin.bak çocukların var artık,dal budak salmaya başladın"demişti.ben de ruh halimi çok iyi anlayan bu yakın mesai arkadaşıma"teşekkür ederim bacım,keşke her insanın yakınında senin gibi onu anlayan dostları olsa" demiştim.
bu yazınızı okuyunca o anlar aklıma geldi.dostluk ne güzel.dostları olan insanlardan olmak harika.
annenizin mekanı cennet olsun.

Çınar dedi ki...

Siz anne baba sevgisini hiç tadamamışsınız sizin acınız çok daha büyük ama anneyi kaybettmek inanın kaç yaşında olursa olsun çok büyük bir acı. Ben kendimi tarif ederken annemden önce annemden sonra diyorum. O derece değiştirdi beni annemin ölümü:((
Arkadaşınız çok doğru söylemiş. Artık siz de dal budak salmışsınız.Yalnız değilsiniz. Allah onları sizden sizi onlardan ayırmasın.
Ve dostlarımız. Onlarsız hayat çok dayanılmaz olurdu...

Sevgiler

ramazan dedi ki...

Türkçemizde "can gelsin,can gitmesin"diye bir deyim var.Giden her can,bir dünyayı da beraberinde götürüyor.Hele bu giden anne olunca...artık gerisini kelimelerle anlatmak imkansızdır sanırım.Ama siz gene de bu duygularınızı yazmaya devam edin,devam edin ki ortaya çıkan bu güzel yazıları okuma zevki de bizim olsun.

Sevgiler.